Oğluma ilk mektup

Canım, güzel yüzlü, melek kokulu oğlum...

40 günlük oldun.. Her gün ne kadar şükredeceğimi şaşırtıyorsunuz bana.. Bilsen bu nasıl bir duygu..

Bak şu an sabahın 7'si ve ben gece 3'ten beri uyanığım, ağlıyorsun ve uyumuyorsun.. Ben yine de şükrediyorum hayatımıza geldiğin için, bizi varlığınla mutlandırdığın için..

Geleceğini öğrendiğimizde ilk tepki olarak gülmüştük babanla.. Biliyor musun, şaşırmadık galiba hiç, sanki zaten gelmeliydin, erken de değildi, tam zamanıydı, bir melekle dünyamız ne kadar şenlenmişti, iki tanesi hediyelerin en güzeli olurdu, evet evet şaşırmamıştık.. Oysa bu sayfalara önceden yazdıklarımı okursan, ablanın geliş hikayesini, senin varlığın mucizenin ta kendisiydi bizim için....

Tıpkı ablana benziyorsun, sana baktıkça iki sene evvel onu kucağıma aldığım günler gözümün önüne geliyor, ne çabuk geçiyor zaman. Hele seni kokladıkça, galiba gerçekten cennet kokusu bu, biliyor musun, seni kokladıkça zaman duruyor, bazen sen çığlık çığlığa ağlarken kendimi seni öpüp koklarken buluyorum, deli miyim diyorum sonra, sonra da bu ağlamalar kolik dönemi geçince bitecek ama o zaman bu koku da gitmiş olacak, kokla öp doya doya diyorum. Hatta geçen gün babana bakıp, Tuna büyüyünce bir tane daha yapalım mı dedim, güldü (hayır demedi) çıldırmış olmalıyız sanırım.

Bu zor günleri de atlatacağız, uykusuz geceleri, düzene gireceğiz, inşallah herşey yoluna girecek.. ama biliyorum ki hayat inişli çıkışlı.. Hastalıklarımız olacak, sağlıklı günlerimiz, daha iyi ve daha kötü günlerimiz. Tek değişmeyen sana olan sevgim(iz) olacak. Oğlum, biliyor musun, bu sevgi gerçekten paylaştıkça çoğalan tuhaf bir duyguymuş. İkinci çocuğumuzun olması Damla kuşuma haksızlık gibi gelirdi, o daha bebekti, sevgimizi paylaşmak zorunda kalacakmış gibi gelirdi, ama inan bana sen olduktan sonra onu da daha çok daha da çok seviyorum sanki.. Sizlerin varlığınızla ödüllendirildik sanki. Çok şükür. Çok şükür.

Allah'ım isteyen herkese güzel evlatlar versin, bu duyguyu yaşatsın.

Kafam karışık biraz, uykum da var çok, ama yine de yazmak istedim sana, 40 günlük olduk artık, sen artık yeni doğmuş minik bebeklikten çocukluğa geçtin, ben de loğusalıktan çıkıp anneliğe... İnşallah çok güzel günler yaşarız birlikte, hep beraber, ağzımızın tadıyla, huzurumuzla.. Dünkü gibi, sevenlerimiz yanımızda olur hep, herkesin iyi dilekleri üzerimizde olur... İnşallah dün mevlüdümüzü okuyan ve adını koyan hocanın duasındaki gibi, hayırlı bir evlat olursun, adınla yaşarsın, inşallah iki cihanda aziz olursun oğlum. İnşallah bunları yazarken döktüğüm gözyaşları gibi, sen de hep sadece sevinç gözyaşları dökersin hayatın boyu.

İyi ki doğdun oğlum. Hoşgeldin hayatımıza.