Zaman buldukça, "iyi fikirler"imi burada, beni okuduğunu tahmin ettiğim (ama kim olduklarını bilemediğim :) ) kişilerle paylaşacağım.. Belki birilerinin daha işine yarar..
"İşine yaramak" bence iki yaşında çocuğu olan her anne-babanın bildiği bir terim. Zira herhangi bir şey, bir yol, bir yöntem, krizleri atlatmada, iki yaş dönemini daha kolay geçirmede en fazla "işe yarar" ve o da muhtemelen geçici bir süre ile...
Neyse.. Gelelim "anne-kız saati"ne.
Damla hanımın uyku saatleri, son zamanlarda iyice çığrından çıkmıştı. Gündüz ve gece, uyumamak için direniyor, yatağa yatmamak için ağlıyor, bağırıyor, kaçıyordu. Ben de hamileliğimin son dönemlerinde olmam nedeniyle rahat hareket edemiyor, onu zaptedemiyor ve çok zorlanıyordum. Gündüz uyutma işini hepten anneme devretmiştim, geceleri ise bir saatlik bir mücadelenin ardından uyumaya ikna olup, beş dakika içinde kendi kendine uyuyordu (Damla'nın uykuya dalmada bir sorunu yoktu, kendi kendine uyumayı da biliyor. Tek sorun uyumaya ikna olmasındaydı.)
Oysa uyku saatleri benim için çok özeldi, kızımla başbaşa kalabildiğim, banyodan sonra onu öpüp koklayabildiğim, doya doya gördüğüm - ikimize özel- tek saatler bunlardı. Bunu onun da bilmesinin nasıl olacağını düşündüm bir gün. Özellikle bebek doğduktan sonra kızımla başbaşa kaldığımız saatler iyice azaldığından, uyku saatlerimizin bize özel olduğunu ve çok kıymetli olduğunu ona da anlatmaya karar verdim.
Tabii lansman her zaman önemlidir (derim ben hep:) ). Önce bunun için güzel bir reklam kampanyası düşündüm. Adını "anne-kız saati" koyduğum yeni bir uyku ritüeli yarattım Damla için. Önce gece uykusundan başladık. Birgün ona, bundan sonra onu sadece benim uyutacağımı ve uykudan önceki bir saati başbaşa geçireceğimizi, bunun adının "anne - kız saati" olduğunu ve kimsenin bu saatte odamıza giremeyeceğini, bizden birşey isteyemeyeceğini, ne istersek yapabileceğimizi anlattım. Saatimiz sütümüzü içtikten ve beraber seçtiğimiz bir Ayşegül kitabını (kitabın Ayşegül olması başta önemliydi çünkü ritüeller net ve sınırları belirli olmalı.. Artık başka kitaplar da okuyoruz) yatağında okuduktan sonra uyku ile sona erecekti. Önemli bir kural ise ağlamanın yasak olduğu ve ağlayarak saatimizi bozmaması gerektiğiydi.
Başlangıçta, Damla hanım algılayıncaya kadar bir iki gün bocaladık. Ama örneğin babası geldiğinde odamıza almayarak, Tuna ağladığında ona şu anda babasının bakacağını çünkü bu saat boyunca benim Damla'ya ait olduğumu söyleyerek vs. ritüelimizin önemini pekiştirdik.
Bir kaç gün sonra Damla olayı tamamen kavradı. Saatimizin tadını çıkarmaya başladı. Ona vermek istediğim mesajı almıştı. Gün boyunca ne olursa olsun, ne kadar az görüşürsek ya da ben bebekle ne kadar ilgilenirsem ilgileneyim, yatma saati geldiğinde annesi en az bir saat boyunca sadece ona ait olacaktı.
Dün gece uyku saatine 15 dk kala üç kez "anne - kız saati daha gelmedi mi" diye sordu. Bu da bana doğru yolda olduğumuzu gösterdi.
Artık kitabımız bitince kendi kendine yatıyor, Pony'sini eline alıp beş ya da en geç on dakika içinde uyuyor. Bu sırada ben de o uyuyana kadar odasında bekliyorum. Bu arada da bir kez çiş ya da su bahanesi ile şansını denemeye devam ediyor.
Ama çok şükür (belki de şimdilik?) bu fikir işe yaradı, hem kızımın uyku öncesi sendromları azaldı hem de bana onunla başbaşa ve çook keyifli bir saat geçirme fırsatı verdi.
11 yorum:
Harika bir buluş. Ben bazenErtuğrul'un uyutmasını tercih ettiğimden, bizim anne kız saatlerimiz uyku dışında başka vakitler oluyor.
Bana mail atıp telefonunu yazar mısın? Haftaya görüşürüz belki:))
Harika tavsiyeler, lutfen devam et :)
Ben de senimokuyorum.. Yazının başında kim okuyor bilmiyorum yazmışsın ya, bir ses vermek istedim..
Çok süper bir fikir.. Gerçi benim oğlum (şimdiye kadar!) uyumayı seven bir çocuk olduğundan sorunsuz gidiyoruz yatağımıza ama akılda tutmakta fayda var. Özellikle 2. çocuk düşünen ben takayım bu küpeyi kulağıma..
Bir fikir de benden gelsin.. Azıcık daha deneyimli erkek çocuk annesi olarak. Can 2 yaşına geldiğinde ona bir arabalı yatak aldık. Şimdi kesinlikle yatağından başka bir yerde uyumuyor. Eskiden bizimle de uyuduğu oluyordu, özellikle ben 2 yaşına kadar emzirdiğimden emdiği dönemlerde benden ayrılmak zor geliyordu. Şimdi ben sabahları bizim yanımıza almaya çalıştığımda, "I-ıh... Can yatağında yatacaaak" diye bana kızıyor.. :)
çok güzel düşünmüşsünüz bizim şimdi bir tatil planımız var. 1 hafta sonra eve döndüğümüzde bende başlayacağım.çok akıllıca beraber 1 saat ve uyku
Pınar, teşekkür ederim:) Onaylanmak çok hoşuma gidiyor, bu arada bunu da belirtmiş olayım... Bu arada ben de babasına ya da anneannesine satıyordum bazen uyku saatini ama artık hep ben uyutuyorum.
Anne ve bebişi, vakit buldukça yazacağım, zira Damla bebekken yaptıklarımı, kullandığım yöntemleri unutmuşum. Tuna'da herşeyi baştan öğreniyorum.. Bari 2 yaş ipuçlarını yazayım ki Tuna 2 yaşına gelince benim de işime yarar.
Bernacan, merhaba :) Damla'nın yatağıyla arası bebekliğinden beri iyi de, bizim sorunumuz uyumaya karar vermesi hanımın...
Bahar, hadi bakalım kolay gelsin :)
Iki cocugun oldugunda onlarla gecirdigin teke tek saatlerin önemini ve pedagojik degerini daha iyi kavriyor insan. Organize olmak tek cözüm yolu gercekten. Umarim bu anne kiz saatleri Tuna bebegin rahatsiz etmedigi cok özel saatler olarak kalir.
Bu arada anneni blog icin de tebrik ediyorum. Ne kadar sanslisin, hep yaninda.
Evet, daha önce de söylemiştim, iki çocuklu olmak çook farklı, ancak iki çocuğu olanlar anlar :)
Aklın da ikiye bölünüyor, aynı anda ikisi de mutlu olsun diye.
bu arada bu anne kız saatini bende yapayım, cok hosuma gitti.
bir de resmin cekildigi yerde birgun bulusmaya ne dersin, sooyle pufur pufpr camlıca havasında... :)))
Begumcugum, Kucuk Camlicadaki İsBankasi tesisleri.. Sahane bir fikir, siz ne tarafta oturuyorsunuz?
Hafta ici musait oluyor musunuz?
ben biraz geç keşfettim blogunu... çok güzel bir fikir... teşekkürler :) devamını da takip edeceğim :)
Merhaba, Özlemin blogundan geldim buraya, ve bu Anne-Kız Saati çok hoşuma gitti.
Yorum Gönder