İnsanlar birbirini seyahatte tanırmış, ne kadar da doğru.. Hatta çocuklarını da en iyi seyahatte tanırsın diyebiliriz bence..
Benim çocuklarım neden diğer insanların çocukları gibi usluca anne babalarının yanlarında yürümüyor, ZIP ZIP sağa sağa sola saldırıyorlar diye hayıflanırken, eşimin e sen de aynı öylesin lafıyla kendime geldim.. E gerçekten de ben de aynen öyleydim; hiç yerimde duramam, sağında solunda ne varsa her şeye dikkatle bakar, bütün yazıları okur, bütün gördüklerimi incelerim.. Çocuklarımın bütün davranışlarından rahatsız olurken şaşırarak bir kez daha aslında benim aynam olduklarını fark ettim.. Ben de oturamam, ben de sürekli hareket halindeyim, her vitrine bakarım, her dükkana girerim, önden hızlı hızlı koşturarak yürür sonra birden bir şeye takılırım.. Beni tanımlarken hiç de sakin kelimesini kullanamazsınız... şimdi bu durumda benim çocuklarımın sakin olmasını beklemek gerçekten doğru mu? keşke bunu hep aklımda tutabilsem, onlara bakarken kendimi gördüğümü fark etsem...
Şu anda Atatürk havaalanındayız. dünyanın belki de en kalabalık havaalanlarından bir tanesi. kızım bir köşeye çekildi kitabını okuyor, tıpkı benim az sonra yapacağım gibi. eşim ve oğlum oyun oynuyorlar gürültülüler şakalaşıyorlar tıpkı bizim gibi. Kısacası eğer ben olmak istemediğim gibi biriysem, onlar da tıpkı benim gibiler.. yani kısacası sorunu çocuklarda değil kendimizde aramak gerek..
Bu okul tatilinde hep birlikte seyahate çıkarken bunu daha yolun başında farketmiş olmam çok iyi oldu. eğer aklımda tutmayı başarabilirsem tatilimiz daha iyi geçecek. çocuklara sürekli onu yapma bunu yapma buraya gel diye söylenmek yerine, kendime bakıp sakin ol sadece seni yansıtıyorlar dediğimde eminim ben de daha az gerilicem, daha rahat davranacam.
Şimdi bize iyi yolculuklar, mutlu tatiller.. döndüğümüzde görüşmek üzere.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder