Güzel bir gün

Kızımız artık büyüyor...

Biz de sevgilimle, turistik bir gezi yapmaya (yapabilirliğimizi görmeye) gittik.. Kızımızı da aldık ve içturist olarak Sultanahmet ve kapalıçarşıyı gezdik. Damla hanım doğmadan önce çok yapardık biz bunu ve çok severdik..

Kesin olan şu ki, kızımla yapmayı ben daha çok sevdim..

Kendimi kuşlar gibi özgür hissettim, çok iyi vakit geçirdim, sanki bir Avrupa kendinde geziyor gibiydik. Anladık ki, Damla hanımla başka bir ülkeye de rahatlıkla gidebiliriz, tarih de belirledik, kısmetse seneye Eylül.

Kızımızla beraber biz de büyüyoruz.. Ama hergün de şaşırmaya devam ediyoruz.

Bugünlerde Damla hanım konuşmayı öğrendikçe şaşırarak birşey öğrendim: Çocuklara konuşmayı biz öğreteceğiz, herşeyin ismini tek tek söyleyerek zannederdim. Meğer o herşeyi hafızaya almış ve söyleyebilmeye başladıkça tek tek çıkarıyor depodan. Yeri geldikçe kendi kendine ayakkabı, çiçek, balon, baykuş dedi dün mesela. Demek ki, biz ona kitap okurken, masal anlatırken, ya da çevrede birşeyleri gösterirken, ona anlamaz bu bebek demeden herşeyi düzgünce söyleyerek doğru bir şey yapıyoruz. Demek ki, bebeklerle bebek diliyle konuşmayın, onlar da birey ayrıca da herşeyi anlarlar diyenler doğru söylüyor.