Bu Ferber ne muhterem adammış... hahahaha:)
Bugün, öğle uykumuzu erken uyuduk (uyumuşuz demeliydim :( ben yoktum ki).
Akşam yemeğimizi yedi buçukta yedik. Buraya not: Yemek saati öne çekilmeli, yaz zamanından dolayı bunu pek yapamadığımızı itiraf etmeliyim. Parktan döndüğümüzde zaten yediyi 20 geçiyordu. Yemeği geç yeyince süt içmemesi doğal.
Yemekten sonra anneannemize gezmeye gittik, 9'a kadar orada oynadık. Orada otururken, artık kalkıp eve gideceğimizi, uyku vaktinin geldiğini söyleyince Damla hanım mızıklanıp ağlamaya başladı. Sonra ona uykunun güzel birşey olduğunu anlattım. Sustu.
Eve geldik, banyo sonrası odamıza çekildik. Sütümüzün yarısını içtik, kitaplarımızı okuduk.
Ne zaman ki artık uykumuzun geldiğini, yatacağımızı söyledim, Damla hanım itiraz edip ağlamaya başladı. Ancak ona ayıcığın da çok uykusunun geldiğini, sabah uyandığında anne dediğinde annesinin yanına geleceğini, ona süt vereceğini, sonra anneannesinin de geleceğini ve onunla oyunlar oynayacağını, onu çok sevdiğimizi anlattım. Ağlamadan dinledi. Kendiliğinden oyuncaklarına iyi geceler demeye başladı (bu ufaklığından beri yaptığımız bir ritüel, yüzüne elini değdirip aşağıya doğru sürer - alnından çenesine). Artık ağlamıyordu ve uykuya hazırdı. Bana da iyi geceler dedi, öptü, yatağına yatırdım, kalkmadı, hatta kıpırdamadı, hatta üstünü örttüm, odadan kaçarcasına çıkmadım, tekrar yatağına eğilip bir daha öptüm, o da beni öptü, ayıcığına ve çilekli yastığına sarıldı, bana baybay dedi. Işığı kapattım, yavaşça odasından çıktım.
Hemen uyumadı (beş altı dakika yatağında döndüğünü duydum ama hiç sesini çıkarmadı, ağlamadı, söylenmedi, mıkırdanmadı). Beş altı dakika sonra uyumuştu.
Yarın ben nöbetteyken babası ile de aynı şekilde uyur ve cumartesi de benimle böyle uyursa, bu seri "Önyargılara son - Muhterem adam Dr Ferber" başlıklı bir postla son bulacak.
Maşallah.
EDIT 1: Damla hanim gece uyanmadi, şu anda hala uyuyor.
2: Minik kalbim seni çok seviyorum.
1 yorum:
tebrik ederim.. sanki bu iş olmuş gibi geliyor kulağa...
Yorum Gönder