37 yaşım, yeni yaşamım. Tarihe not düşmek için yazıyorum.

37 yaşındayım.
Kadın Doğum Uzmanıyım.
Evli, iki çocuk annesiyim.
An itibariyle 59 buçuktan 60 kiloyum. Son on yıldakinden daha ince görünüyorum.
Saçlarımın çoğu beyaz, genelde kızıl ya da kahve rengin arkasına saklanıyorlar.
18 tane dolgulu dişim var. Onlara hayatım boyunca baktığımdan daha iyi bakıyorum (diş ipi, ara yüz fırçası, antibakteriyel solüsyon, falan.)
Bodrum’da yaşıyor, Acıbadem Hastanesi’nde çalışıyorum.
Yıllardır yazdığım bir bloğum (burası), yeni açtığım bir kişisel web sitem var (www.aybalaakil.com).
Bi sürü kitabım var, kişisel gelişim kitapları okumayı en çok seviyorum.
Kişisel gelişiyorum.
Almanca öğrenmeye bininci kez başladım. Bu kez kararlıyım.
Reiki yapıyorum, çok güvendiğim bir Reiki hocam var.
Yogaya tekrar başladım, çok sevdiğim bir yoga hocam var.
Piyano çalmayı öğrenmek istediğime karar verdim, kızımın piyano hocasıyla konuştum, baharda başlıyoruz.
Artık genelde topuklu ayakkabı giyiyorum.
Ben istemediğim sürece bana ve aileme nazar değemez, farkındayım.
Sevgilim de yanımda, birlikteyiz artık.
Kızım ilkokula başladı bu yıl, okumayı öğrendi sayılır, ama farkettim ki epeyce büyüdü son aylarda. Dün beni odasından gönderip ödevini tek başına yaptı.
Küçük oğlum yuvaya gidiyor, gittikçe daha sevimli oluyor. Ona hiç kızamıyorum, kızıma haksızlık oluyor sanırım.
Annem de Bodrum’a taşınıyor. Küçük bir kaza geçirdiği için bugünlerde yatıyor ama çok heyecanlı, o da yeni hayatına adım atıyor.
Kardeşlerimi hayatım boyunca olduğundan daha çok seviyorum. Çok özlüyorum. Bu hafta geliyorlar neyse ki…
Kardeşim gibi gördüğüm Gamzem çok uzakta, farkettim ki onu da çok özlüyorum.
Bugün itibariyle 37 yaşım bitti.
Bu yazdıklarımdan ibaretim.
Mutluyum.
Olmak istediğim yerdeyim.
Farkındayım, şükrediyorum hepsi için.
İyi ki varım, iyi ki doğdum.