Birşeyler oluyor, bitiyor. Zaman geçiyor. İnsanlar geliyor, gidiyor.
Biz sürekli düşünüyoruz. Hissediyoruz. Birşeyler yapıyoruz, sonra yaptıklarımızı düşünüyoruz.
Birşeyler oluyor, sonra olanları düşünüyoruz.
Neyin nasıl olduğu değil önemli olan, neyi nasıl algıladığımız.
Aynı şeye bugün böyle, yarın şöyle tepki verebiliyoruz. Aynı kişiyi bugün böyle, yarın şöyle sevebiliyoruz.
Bugün aynı şeye sevinip yarın üzülebiliyoruz.
Herşeyi hergün, bir öncekinden farklı algılıyoruz.
Seçimlerimizin peşinden, bir labirentin içindeymiş gibi dolanıyoruz. Aslında çok karmaşık değil.. Anda kalmayı başarabilsek sorun olmayacakmış gibi..
Ben başaramadığımı düşünüyorum. Anda ol. Anda herşey mükemmel, demişti spiritüel yaşam koçum (Evet, var böyle birisi hayatımda. Evet, gerekli. Evet, benim bakış açımı değiştirmemi sağladı, biraz da olsa).
Anda kalmayı nasıl başaracağım peki?
Anlıyorum, biliyorum, da, o an geldiğinde kontolde tutamıyorum.
Daha stabil olsak olacak mı? (Ben olamıyorum da)
Aslında herşey bir algı ilüzyonu.
Biz nasıl algılıyorsak öyle...
Belki de olayları değiştirmeye değil, algımızı yüksek tutmaya çalışsak?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder