Buyrun, ben

Buyrun, ben

6 Şubat 2012

Hayal kırıklığı ve muz kabuğu.

Hayatım boyunca pek çok hayal kurdum diyebilirim. Ama bu hayallerden gerçek olanlarını, sonradan dönüp baktığımda, sanki hayal olarak değil de plan gibi gördüğümü farkediyorum. Olacağını zaten biliyormuşum gibi. Kuantum teorisinin sırrını keşfetmişim gibi :) Örneğin, doktor olmak. Bu lise yıllarımda bir hayal değildi, biliyordum er geç doktor olacağımı. Ya da uzmanlık sınavına girip kadın doğum uzmanı olacağımı. Sınava yıllarca girdim, çalışmadan girdiğimden, bişey olmadı. Sonra bir gün kazanacağımı bildim. Çalıştım, elimden geleni de yaptım evet. Ama artık biliyordum da kadın doğum uzmanı olacağımı. Sınavda başka hiçbiryeri yazmadım. İçimde en ufacık bir korku, endişe yoktu sınav için Ankara'ya giderken. Çünkü, inanmaktan öte, biliyordum.

Bu ne tuhaf birşey, ne tuhaf.

Çocuğum olmasını isterken ve olmuyorken, acı çekerken, ne zaman ki inandım, ikna oldum olacağına, bir büyüğümün "nasip olduğunda olacak, merak etme" lafını içime sindirdim, oldu. Hatta sonra bi daha oldu. İkincide, biliyordum istediğim an ikinci çocuğuma sahip olabileceğimi. O kelebek kanatlarının çırpınışını ikinci kez hissettiğimde, bu kez hiç şaşkınlık yoktu içimde.

Bunlar örneklerdi hayallerime. Ama asıl gerçek bir hayalim var ki, beni tanıyan herkes bilir. Bir bahçe. Küçük de olsa, bana ait, papatyalar ekebileceğim, yemyeşil, içinde bebeklerimin güle oynaya koşuşturduğunu izleyeceğim bir bahçe.

Bunu yeterince istemiyor muyum, inanmıyor muyum? Nedir? Haftalardır peşinde koşuyoruz, köy köy geziyoruz, yok, olmuyor. Birinin tapuda sıkıntısı var, biri yok hisseli, yok çok büyük, yok çok pahalı.

Oysa ben kendimi çoktan hamağımda uzanırken, haftasonları bahçemde kitap okurken, salataya doğramak için nane toplarken, çocuklarımla kum havuzunda oynarken görmeye başlamıştım.

Emin değil miydim alabileceğimize? Yoksa yeri ve zamanı mı değil?

Oysa Alaçatı sokaklarında dolaşırken çektiğim şu fotoğrafta bile özetlenmişti hayatın sırrı:




"Anything you want in this world will come."


Evet, doğru. Ama yoksa ben yeterince istemiyor muyum bahçe? Ya da inanmıyor muyum? Şüphelerim mi var? Bilmiyor muyum bu yaz misafirlerimi, Pınarları mesela, bahçemde ağırlayacağımı :)

3 yorum:

Nihan dedi ki...

Çok tatlı yazmışsınız.. Bahçeli evinizinde Bence sadece biraz daha zamanı var, biryerlerde sizi bekliyor ama daha vakti gelmemiş ♥

Gülfer dedi ki...

gönlüne göre, keyfine göre olsun, olacak :)

Modi dedi ki...

Merhaba,
benim bir arkadaşımında benzer bir hayali vardi.Bahçesi olsun ekip biçsin istiyordu.Foça'da bir bahce aldılar ağaçlar diktiler,zirai kitaplar okucu,herhaftasonu gittiler,sulama için planlama yaptılar...sonuc bekledikleri gibi olmadı ,satmak zorunda kaldılar.Kıssadan hisse, bahce secimi cok önemli ,olmuyorsa bir nedeni vardır belki biraz daha istemek belki biraz daha hazır olmak..Umarım en güzel şekilde olur sizin.Buarada bahsettiğim arkadaşimda şuan hamile ve uzun bir bekleyiş sonucu hamile kalabildi.Eminim oda birgün tekrar busefer tamamenhazır olarak bahce hayalini gercekleştirecek :)

Bana gelince bende isterdim böyle bir bahçem olsun ama cidden büyük emek ve zaman gerektirdiği için şuan yapamayacağımı düşünüyorum yada benim yerime yapan olsa bende küçük rutuşlarla ilgilensem ne güzel olur diyorum:)Kayınvalidemin yazlığı var Çeşme'de ama pek gitmez genelde biz gidiyoruz.Küçük bir bahcesi var ama bizim olmadiği için pek birşey yapamıyorum malesef kayınvalidem ile resmiyiz.ne düşünür bilemiyorum oyuzden.

paylaşim için teşekkür ederim.Sevgilerimle ,