Bugün ne doğum günün ne de ölüm yıldönümün...
Geçen gece rüyamda gördüm yine seni, aklımın kıyılarında geziniyorsun iki gündür. Bana bakan gözlerin aynen gözümün önünde ve yüzümde. Bu çatık kaşları senden almışım babam...
Fikrimde sürekli sen, erken giden bir sevgili gibi, bebeklerime her bakışımda sen.. İki bebeğim oldu, bir görseydin, birini bildin birini de oralarda haber aldın mı babam? Torunuyla parkta oynayan her dede gördüğümde bunu merak edip duruyorum - göremedi bari bilmiş midir torunları olduğunu?
Kardeşimin buzdolabında annemin salonunda seni her gördüğümde fena oluyorum babam, resmini hiçbiryere asmayışım bundan.. Hep aklımdasın ya, bir de gözümün önünde olunca o anlar o saatler o günler o hasta aylar, o hastaneye son gidişimiz, Begümün babam artık nefes almıyor deyişi, benim algılayamayışım, ne yani öldü mü diye soruşum, birbirini kovalıyor zihnimde, anlar uçuşuyor, her seferinde özenle katlayıp kenara koyduğum ve açıp açıp tekrar bakmaktan yorulduğum anılar kovalıyor birbirini... Bu yüzden bakamıyorum resimlerine... Bu yüzden koymadım bebeğime ismini...
Bak bu posta koymak için bir resim ararken Belgrad ormanında pikniğe gittiğimiz günün resimlerini buldum, saçların kaşların dökülmüş, onlardan birini koyamadım, yukarıdakini de o gün çekmişiz, yanlışlıkla muhtemelen, senin o hasta halinin resmindense benim kafamın karışıklığını gösteren bu resmi koydum...
Yok yok ağlamıyorum, ağlamıyorum, sadece seni düşündükçe kötü oluyorum..
Seni çok özledim be babam.
14 yorum:
Ağlattın beni ben ağlıyorum ama. Allah anne ve babalarımıza uzun ömürler versin inşallah ama ne acılar yaşadığını tahmin etmek güç değil.Allah mekanını cennet etsin inşallah.
Teşekkür ederim amin güzel duaların için...
Çok özledim hem de çok...
mekanı cennet olsun.
daha başıma gelmemişken boğazım düğümlendi allah sizlere sabır versin, babanız yattıkça göremediği torunlarına ömür versin...
öyle olacak canım, aradan seneler geçse de hep koca bir özlem olacak, koca bir boşluk, bir de derin bir iç sızısı...
her rüyanda görüşünde -birkaç saniyeliğine de olsa- varlığına hemen alışacaksın da, yokluğuna senelerce alışamayacaksın... bizde de 13 yıl geçti, senin söylemek istemediğin, birbirimizi buluşumuza da vesile olan günün üzerinden.. hala alışamadım. mezuniyetimi, evlenişimi, oğlumu göremedi. hep "ben zaten göremem" dedi, sözünde de durdu. inşallah oralarda bir yerleden seyrediyordur bizi, bu ihtimal bile biraz olsun içimi rahatlatıyor...
allah rahmetini esirgemesin, yattıkları yer incitmesin, mekanları cennet olsun...
Ayça, ben de özledim...
Bahar, amin güzel duaların için... İnşallah Allah'ım dualarımızı kabul eder de mekanı cennet olur
Bernam, amin amin.... Ama göremediklerini düşünüp üzülmemek gerek di mi, eminim üzüldüğümüze üzülürlerdi.
çimi hem hüzünle hem de tuhaf bir annelik hissiyle doldurdun. eminim biliyordur torununu.mekanı cennet olsun.
Hülya, amin... Biliyor mudur dersin?
.. haydaa..ya siz ana kız bu gecenin bir körü ..
benim de fotoğraflarını asamayışımın nedenleri gibi ..
uff gidin yahu!!
siz değil düşünceler tabii ki...
Ah Aycam ah
çok üzüldüm şimdi sizin babanız torunlarının büyüdüğünü görememiş benimki ise benim büyüdüğümü bile göremedi çünkü ben 1 yaşında bile değilmişim off içim acıyor çok hergün hergün bitmiyor bu acı
Saliha, dedesiz büyümek zor da babasız büyümek ne de zor değil mi?
Yattığı yer nur dolsun babanın...
o kadar içime dokundu ki yazdıkların... çok yeni kaybettik babamı... şimdi gözümü kapadığımda onun hasta görüntüsü yavaş yerini sağlıklı bir hayale bırakıyor. annemlere her gittiğimde sapasağlam karşımda bulacakmışım gibi geliyor...
hayal cim tesadüfen bloguna rasladım ama bundan sonra takipcinim.allah babanın mekanını cennet etsin,sanada evlatlarınada uzun ömür versin canım
Yorum Gönder