Şööyle bie tepeden bakabildiğimde, yükselip yukarıdan (hani Çizgi Ötesi diye bir film vardı, Julia Roberts'ın ilk filmlerinden , orada öyle bir sahne vardı)..
Bu yaşananlar, olan bitenler çok komiğime gidiyor. Şöyle kahkahalarla hahahaha diye gülesim geliyor.
Ama
yere inip de içine girdiğimde olayların
genelde ağlamak zorunda kalıyorum.
5 yorum:
Keşke hep dışında kalsak di mi? Gülüp geçmeyi başarırsak, çok daha kolay olacak hayat, ama ben de başaramıyorum. Kontrolümde olmayan, değiştiremeyeceğim şeyler için mutsuz oluyorum. Hayalcim, inşallah sen gülüp geçersin...
Çoğu zaman yaşamıomuşus hepsi "hayal" gibi gelio... Sanki biz değiliz o, bis değiliz yaşayan ; dışarıdan bakıorus geçip giden hayata... Böle zamanlarda ben tekrar hayata dahil olduğumu hissetmek için dostlarımla çok daha fazla wakit geçirmeye bakarım.. Çoğu zaman işe yarıyor..
p.s:Böle zamanlarda yalnız kalmak hiç işe yaramıo
Sewgiler;Sinem
hep beraber gülelim yalnız değilsin...:)
berfin
potansiyel, sana da oluyor degil mi? Demek yalniz degilim :)
tipitip, gulup gecmeyi basaranlar daha uzun yasiyorlardir sanirim
manik, evet yaramiyor :( Hep yanimizda olanlar icin sansliyiz bu yuzden de
berfin, tesekkur ederim
Yeni keşfettim blogunu, iyi ki bana yorum bırakmışsın, bir solukta okudum seni :)
Yorum Gönder