Doğum günümden bugüne kalanlar

 Dün benim doğum günümdü. Artık pek birşey ifade etmiyor yaş anlamında. 40'ın yarattığı o sarsıntılı şoku atlattıktan sonra anlamı azaldı. 50'yi bekliyorum heyecan ve merakla, bakalım depresyona girecek miyim.. 

Sadece bana özel bir gün olmasının kıymeti var o kadar.. Bunun tadını çıkardım dün. Ama içimde böyle bi keyifsizlik, bi isteksizlik, bir sıkıntı var. Ülkenin genel gidişi gene beni etkiliyor. Doğum günü yazımın içini doldurmasını istediğim son şey ekonomik kriz olurdu ama malesef gündemimizin gerçeği o bu aralar. Asgari ücretin sürekli artması çalışanların maaşlarını kiraları tüketim sarf malzemelerini ve her şeyi artırıyor. Ben de düşündükçe içim sıkılıyor ister istemez. 

Oysa insan doğum gününde balonlara bakıp laylaylom mutlu olmalı değil mi sizce de?

Bu yaşımın şükürleri var ama bolca. Yazmadan geçemeyeceğim. Bir kere nihayet iş yerimde keyifle çalıştığım bir ekibim oldu yeniden, uzun bir aradan sonra. Sabahları ayaklarının işe geri geri gelmesi duygusunu sevmiyorum asla. İşe gelmenin keyifli bir şey olmasını deneyimlediğim için yine şükür.

Şu gördüğünüz pırıl pırıl kişilerle aram düzeldi nihayet bu yıl. Kavgalar gürültüler azaldı. Arkadaş olmanın keyfine varmaya başladık, bi daha şükür.

Ailemin varlığı için çok şükür.

Geniş ailem (annem bacılarım köpeğim kedim arkadaşlarım) yanımda olduğu için çok şükür.