Not: Son bir saattir cep telf.la çektiğim fotoyu yüklemeye uğraştım, beceremedim sanırken iki kez yüklemişim, silmiycem o yüzden, siz de iki kez bakın :)))
Deli gibi bağırırken girdim içeriye. Kendini yerlere atma dedim. Beni dinle dedim.
Ekibin geri kalanını bezdirmişti (genelde öyle oluyor). Yoğunluktan ve yorgunluktan, kimsede mecal kalmıyor kendini yerden yere atan, doğumdan korkan, sancı gelince ne yapacağını şaşırıp kendini parçalayan, kendi henüz çocuk - annelere..
Yerlere atma kendini, yatağa geç de bebeğin kalp atımlarını dinleyelim dedim.
Geçti.
Bir süre sonra hadi dedim, masaya alalım. Nereye, doğuma mı dedi. Kim korkutuyor bilmiyorum bu şimdi gebe / çocuk - az sonra anne küçük kadınları doğurmaktan. (Ben 18 yaşında ders çalışıp sek sek oynuyordum tabii, bana göre çocuk ama aslında kocaman kadın değil mi:) )
Ekip de günaşırı nöbetlerden yorulmuş, bitkin, sabırsız, bir an önce doğursun da kurtulalım'cı.
Aslında ben de sabırsızım, zira sezaryene girmeliyim, hasta sedyede bekliyor, bu hasta doğursun da öyle girelim, dedim.
Masaya çıktı, düşecek, kendini atıyor sağa sola.
Herkes ümitsiz, doğumdan tek korkan gebe değil, ekip de korkuyor (eyvah işimiz var, uğraş dur şimdi, ıkınamayacak, doğuramayacak, başımızı ağrıtacak, vs).. Bu arada hastanın yüzüne tiksinerek bakan temizlik personelini odadan kovmamak için kendimi zor tuttum, diğer görevliyi çağırarak doğumdan tiksiniyorsa bir daha doğum salonuma girmesin, onu ve bu yüz ifadesini görmek istemiyorum dedim.
'Az sonra anne'nin yanına gittim, kulağına eğildim dedim ki, korkma doğurmaktan.. bu ağrılar geçecek, bunlar senin canını yakmak için değil, bebeğini doğurabilmen için. Sakin sakin öğrettiğim gibi ıkın, bebeğini it.. Biz seninle bir ekibiz, ne dersek yap ki güzel güzel al bebişini kucağına.
Tamam dedi.
İtti, itti. Çok uğraştı, çok itti. Ben az bastım o çok itti.
Efeler gibi, paşalar gibi doğurdu bebeğini.
Adı Talha, (benim koyduğum) göbek adı Barış bebek.
Hoşgeldin.
Doğarken elimize işedin ama olsun :) Aramıza hoşgeldin. Senin annen çook cesur bir küçük anne, biliyor musun?
Not: Hikayesini anlatmak için anneden izin alınmıştır
13 yorum:
Gozlerim yasardi. Senin gibi vicdanli bir doktora denk geldigi icin ne kadar sansli. Keske senin gibi duyarli doktorlar cogalsa.
ah ne güzel bir işin var, tüylerim diken diken oldu..ve ne kadar şanslı hastaların..
bir doğum hikayesini "doğuran" değil de "doğurtan"ın kaleminden okumak ilginçti:) daha çok operasyon öyküsü lütfen. E.R dizisi gibi öyküler çıkar eminim senden
Gece yarısı yeniden doğuruyormuş gibi hissettim:((
Aybala, helal olsun sana. Anneye güç verip doğurttum, beni sabah sabah ağlattın...
gözlerim doldu!
daha çok yaz bunları ki sen :) bak tüylerim tiken tiken
bütün dr.ların senin kadar duyarlı ve vicdanlı olabilmesi dileğiyle...
e benim de gözlerim yaşardı ama şimdi!seni de o küçük anneyi de tebrik ederim;)
o kadar kutsal bir işin var ki..bu azmin ve insanlığın hiç bitmesin..
geçen seneye döndüm ben de. Benim doğumum da, benim dışımda doktorum için hayli zor geçmişti. Sezeryan ı hiç istemiyordum. Tek başına tarlada doğuran kadınları düşünerek, doğururum diyordum. Fakat doğum yaklaştıkça ve muayene etmeye çalıştıkça ebeler beni müsade etmiyordum. Doktorum sevecenlikle kendisi yaptı muayenelerimi de. Ve psikolojik destek verdi. kantine çıktık çay ısmarladı. Sonra koyduramadan popomu yere doğum yaptırdı. Ne sabır varmış kadında. Seni hiç unutmuycam serap, oğlun pilot olacak havada doğurdun diye de espiri yaptı. Doktorum Neşe Hanım'ada buradan sonsuz sevgi ve teşekkürler.
HER YAZINDA GÖZÜM DOLUYOR... ne tatli bi insansın,ne güzel yasatıyorsun yazınla anı,ne güzel bir meslegin var... cok keyiflisin yazmayı sakıın bırakma.. cok sıkılırımm :)))..
dr hanım bi de bisi sorsam sana.. bi ara da su kadınların hurafeleriyle ilgili bisiler yazsan.. beni resmen bayıltıyolar.. cilek yeme,dondurma yeme,karpuz kavun yeme,,,, yaaa hepsi en sevdiklerimmmmmm
sizin gibi doktorlar cogalsin turkiyede!....her daim guzel anilariniz olsun...
ah doktor hanım sizin gibi doktor varmıymış,ilk kez doğum yaptım doktorum hep sezeryan yolundaydı inatla günüm geçmesine rağmen normal doğum istiyordum.41.haftada benim ısrarlarımla suni sancıyla 10cm açıklıkla,herşey güzelken iki kere ıkın dedikten sonra sezaryana alındım:(bu bana yapılırmı diye bu kadar hevesliyken normal doğuma sancıda cabası,depresyona meyilli yaşadım.sizin yeriniz nerede acaba ikincide normal doğum yapma şansım olurmu ne olur yardımcı olun.iyi günler..
Yorum Gönder