Bloğum benim en yakın arkadaşım...
Ama onu ihmal ediyorum şu sıralar. Benime özüme işime döndüm de.. Beş yaşından beri olacağım dediğim, olmakla bitiremediğim yetinemediğim işime, doktorluk yetmedi bi de uzman olayım dediğim işime döndüm.
(Korkarım bu da bitince daha bişeyler daha olayım derim ben)
İşim... Kendimi ifade ediş tarzım...
Ama ne yazık ki, o da eksik, o da yarım.. Aynı anda herşey olunmuyor ki!
Bu kez ışık var gerçi.. Bu kez olacak tamamlanacak..
Çok iyi doktor çok iyi anne çok iyi eş olacağım..
Süperlik benim kanımda var genlerimde var... Süperlik benim taşıdığım iki X kromozomunda var.. Öyle değil mi kızlar? Biz süperiz. Anneyiz.
(Nasıl pozitif işliyorum kendimi görün. Ama Nil Gün sayesinde bir aşama ilerledim: Artık inanarak söylüyorum)..
Velhasıl kelam, biraz az yazıyorum ama her an bloğumu düşünmediğimden değil.
Eh, fırsatım olmadığından.
6 yorum:
süperiz yaaa... ben de bazen kendimden korkuyorum, sonra kasma bu kadar diye kendimi sarsıyorum:)
sevgili hayal, sizin gece uykuları ne alemde? yatır kaldır tecrübesi işe yaradı mı? ben nerdeyse 1 haftadır uğraşıyorum, sonuç alamadım:)
Delisin, bu kadar yorgunluğun yanında yazabiliyorsun, süper miyim diyorsun tabiki süpersin, benden de süpersin, biliyormusun psikolğum bana sÜper anne sendromu koydu:) Bitecek azmanlık(eşim uzmanlığa azmanlık der)bak gör nasıl rahat edeceksin hem maddi hem manevi, eee iki çocuk ta oldu ne güzel bak her şey yoluna nasılda giriyor...
Öptüüüm
Ne mutlu size . Hem isinize , hem esinize hem de meleklerinize yetiyorsunuz . Sonra hem kitaplariniza , hem blogunuza , hem de bize yetiyorsunuz . Minik Kalbinize kardes getirdiniz , uzmanliginizi aldiniz, yelkenlerinizi suya dusurmeden , dusse bile hemen kaldirarak , ne de guzel yolaliyorsunuz . Daha ne olsun :) . Ozenmiyorum, enerjinizi kiskanmiyorum desem yalan olur . Biliyorsunuz , biliyoruz ki , "Supersiniz" , "Poztifsiniz" , "Paylasimcisiniz" ve "Humanistsiniz" . Yani takdire sayansiniz .
Saglikla ve sevgiyle kalin .
Yeliz, merhaba, ben sadece devam, asla vazgeçme derim! Bizim uyanmalarımızın burun tıkanıklığından olduğunu düşünüyoruz şu ara eşimle, çünkü nefes alamayarak uyanıyor Tuna. Yatır kaldıramadan sırtına tıptıplayınca uyuyoa ama bazen de burnunu açmak gerekiyor. İşler karışık kısacası ama azimliyim, bitecek bu gece uyanmaları, ben de bitti diye bir post ytazacağım :)
Çağlayan, hep ne güzel yazıp benim moralimi yükseltiyorsun, teşekkür ederim:) Bitecek di mi bu azmanlık :)
Shade and love, ne güzel bir yorum, ne güzel sözler... Vallahi içim açıldı, çok teşekkür ederim :)
yukarıdaki yorumlara katılıyorum, cok enerjik ve keyifli yazıyorsunuz..beni de blog tutmaya özendiren, ilk takip ettigim bloglardan biri bu blog...hatta arada 2. cüceyi düşünmeye iten bir blog diyebilirim..olursa oyle bir sey başınıza fena ekşiyeceğim sorularımla o vakit :)
:) Teşekkür ederim, ikinciyi öneririm, yine beklerim:) Her türlü sorulara da açığım ayrıca :)
Yorum Gönder