Arabada, her sabah işe giderken, tek başımayken, yeni günü düşünürken, tam Küçükyalı'daki mezarlığın ordan geçerken ağlardım. Neden, neden diye sora sora kendi kendime. Neden benim babam hasta. Neden benim de bir bebeğim yok. Neden hasta. Neden yok. Neden. Neden. İşte yaklaşık bir yıl güne (her güne) böyle başladım ben.
Sonra yaklaşık iki iki buçuk yıl önceydi.. Hayatımın en kötü günü - ya da günlerinden biri- idi..
Aylardır beklediğim bebeğin aslında olmadığını, yok olduğunu öğrenmiştim. Olmayan -ama var sandığım- bebeciğimden ayrılmak zorundaydım. Çünkü oluşamamıştı. Kalbi atmıyordu.
Neden, neden diye sora sora ağladım o gün de (Allah'ım yine gözlerim doldu. Ne çok üzülmüştüm!). Neden benim bebeğim? Neden ben?
Sonra hoca dedi ki, "Bir de Birol baksın iki gün sonra". Ne farkedecekti ki? Baksın, peki.
Birol Abi'yi tanımayan bilmez, sakinliği insanın içine güven verir. E peki, baksın.
Baktı.
Pıt. Pıt. Pıt.
Nasıl yani?
Pıt pıt pıt.
Bunlar bu kez gözyaşlarının sesi değil. Minik kalbimin minik sesi.
Pıt pıt pıt.
Sonrası hayatımın en mutlu anı.
Burda netim, en mutlu anlardan biri değil, ta kendisi.
Minik kalbimin minik kalbinin attığını gördüğüm an....
Şimdi içeride uyuyan melek.. Sen bana Allah'ımın bir lütfusun. Bak şu mübarek gecede, bu sefer var olduğun için ağlıyorum, bu sefer sevinçten. "Annem" diye her bacağıma sarılışında hissediyorum aynı şeyleri, tüm bunları, şükrediyorum her seferinde.. Anne olduğum ve annem yanımda olduğu için.
Çok şükür.
Buyrun, ben
17 yorum:
Beni de aglattin:) Tum hasretlerin sonu boyle mutlu bitsin insallah.
anımsıyorum o günleri yazılarından.. ne zor zamanlardır, o bekleyişler.. çeken bilir.. damlacık çok büyüdü, abla oldu.. Allah onu size bağışlasın, birlikte güzel günler görün.. sevgiyle...
anne ve bebisinin dediği gibi özlemlerin sonu hep böyle mutlu bitmiyor. hayatta en çok istediğim şey çocuk sahibi olmaktı, gebeliği yaşadım günlü doğurdum ama ölüydü, düşükler yaptım, kısaca yaşayan bir bebeğe sahip olamadım. oysa ki çok sevdiğim eşimden bir yavrumuzun olmasını çok arzuladım, artık olma ihtimali bile yok, yeğenlerimle avunuyorum. yine de herşeyde bir hayır olduğunu umarak, bebeklerinizin kıymetini bilin, şanslı insanlardansınız...
Anne ve bebişi, amin, inşallah Allah isteyen herkese nasip eder..
Yalnızlar kraliçesi, çok üzüldüm, belki de nasip meselesi, gerçekten bugünkü teknoloji olmasa bir 20 yıl önce doğmuş olsam benim de olamayacaktı (biliyorsunuz hikayemi)Şanslı olduğumu biliyorum, sizler gibi tanımadığım dostlarım olduğu için...
hayal, allah kimseyi bebeğinden ayırmasın.
Kalbi atsın diye beklemenin, atmadığını görünce yıkılmanın, içinde ölü bir bebekle eve dönmenin ne demek olduğunu bilirim. Çok şükür ki sen bunları yaşamamışsın.
Hayatımızın hiçbir sınavı, çocuklarımızla olmasın...
Yazı çok güzel olmuş inan gözlerim doldu. Mutluluğun daim olsun inşallah. Aslında şükredecek o kadar çok şey varken insan bazen es geçebiliyor. Tekrar hatırlattığın için sağol.
Yazını tüylerim diken diken, gözlerim sulu okudum.. Ne mutlu ki bebeğine sağlıkla kavuştun. Sana ve meleğine sağlıklı, huzurlu, mutlu, uzun bir ömür dilerim.
Öyle de tatlı ki bu minik prenses :-)
Hay allah dünkü konuşmalardan sonra :)
Allah size bağışlasın Damlayı..
Yazını beni çok çok etkiledi.Hayatınızda "neden, neden" diye sorucağınız olayların bir daha olmaması dileği ile ...yüzünüz gülsün.
Sevgilerle...
duygulandırdın beni be ağlamamak için sıktım kendimi sankim butün hasretlerinin sonu hem tebessüm ve mutlulukla bitsin
Şimdi daha iyi anlıyorum, gözlerindeki hafif hüznün sebebinin sadece gece nöbetlerinden ileri gelmediğini. O "neden neden"lerini o kadar iyi anlıyorum ki. Biliyor musun herkeste farklı başlıklarda var bu "neden"ler...Çok şükür ki çaresiz bir "neden" değilmiş seninki...Maaşallah Damla hergün şükretmeye değer bir bebek. Allah O'nu sizlere bağışlasın...
çok iyi hatırlıyorum ben o pıt pıtları :) o zaman da ağlamıştım, şimdi de ağladım. minik kalbin hep yanında olsun...
HAYATININ EN GÜZEL HEDİYESİ İLE HEEEPP MUTLU OL..BENCE OGÜN Bİ DÖNÜM NOKTASIYDI VE ARTIK GÜZEL GÜNLER SİZLE..............:)))
bu annelik denilen şey böyle galiba. ağla dur:) beni de ağlattın. damlacıkla uzun, sağlıklı ve mutlu bir ömür diliyorum size.
Pınar, bu çok zor gerçekten, ben hep hastaları teselli ediyorum ama insanın kendin, teselli etmesi çok zor
Yasenin, hayatımızdaki değerlerin kıymetini nedense hep kaybedince anlıyoruz değil mi…
Sevgili sayfa, teşekkür ederim, hepimizin bebeğine Allah sağlık huzur versin..
Ayca, ne bileyim nerden içimden geldi bunları yazmak :)
Ebru ve rima.. Amin, ne güzel bir dua :) Hepimizin yüzü gülsün..
Annecik, amin, Allah kimseyi sevdikleyile imtihan etmesin :) kimseyi ağlatmasın…
İlkaycım, amin güzel duaların için..
Huysuz, teşekkür ederim, canlı yayında üzülüyordum değil mi o zamanlar :)
Ebru, sağol uzmanım :)
Sugibi, evet annelik = sevinç gözyaşları her an için galiba.. Sağol iyi dileklerin için…
Selam Hayalim bıraktığın mesajdan sana ulaştım.Bende senin gibiydim. Hep neden neden diye sorardım. Birgün uçakla istanbula gelirken THY nin dergisinde Aşkın Nur Yenginin bir röpörtajını okudum.İlk bebeğini kaybettiğinde 'neden ben ' diye üzülürken eşi Haluk Bilginer 'neden sen olmıyasın.'demiş. O güb bugündür asla neden diye sorgulamadım.Ben daha umutlu bakıyorum hayata Allahın Bizim için bir planı olduğunu bilerek.
Ben geç evlendim deyim yerindeyse 'evde kalmış'ım :) Bana göre erkendi bile. Şimdi en büyük endişem ya bir bebek sahibi olamazsak. Bunu yaşamayan bilmez diye düşünüyorum. Ama sizlerin gördükçe kız kardeşiminde çok fıstık bir oğlu var.İçin için seviniyorum.Umutlanıyorum.allah bağıslasın sizlere hayırlı birer evlat olsunlar.
İyi bayramlar
canım ö günleri ben de ok iyi hatırlıyorum .. ben o zamanlar evli ile değildim heralde....
şimdiyse ben bebişime gün sayıyorum.. kucağıma aldığımda benim de gözyaşlarım sevinçten olacak inşallah.. allah herkese bu sevinci yaşatsın...
Yorum Gönder