Burası benim hayal alanım. Adım Hayal. Kendi kendime gezintiye çıkmak istediğimde buraya uğrarım. Kimseleri almam yanıma. Gülersem de kendim gülerim, ağlarsam da kendi kendime burada ağlarım.
Buyrun, ben
4 Ocak 2008
Damla hanım ile geçen hafta sonu..
Yani şimdi Damla hanım bebek diye, küçük diye, hava buz diye şu: manzarayı kaçırsın mıydı? Galata köprüsünün altında balık ekmekçiye gitmesin miydi? Köprüde yürümesin miydi? Eminönü'nden Taksim'e kadar yürüyüp Atatürk heykelinin önünde ilk fotoğrafını çektirmesin miydi?
Olur muydu hiç!!!
Annesi de babacığı kandırana kadar çok dil döktü ama, dört saatlik bu maceraya değdi bence.
2 yorum:
Süpersin devam et :)
Bunu bebeğini kanguru da taşıyarak sergilere ve kitap fuarlarına çok eskiden giden bir anne söylüyor :))
İyi ki gitmişim...Eşinizi de tebrik ediyorum.Bunu söylenmeden bir bebekle yapabilecek erkek sayısı ne yazık ki çok az ülkemizde.
İşte buna imrendim! Ben de aman yatağında uyusun, haşat olmasın derdindeyim. Ve uyuyor, ve haşat olmuyor; çok mutluyuz.
Ama artık yavaştan hayatı da yaşamak lazım galiba, daha geniş çaplı yani...derken bu blogu, bu post'u gördüm. Devam!! Kızın da bir harika...
Yorum Gönder