Bunun kaderin bir işi olduğunu, insanın ilkgençlik yaşlarında karşısına çıkan arkadaşlarının öyle iyi, öyle iyi olması gerekliymiş ki, o günlerden taaa bu zor ve karanlık şehir stresinin hepimizi boğduğu, hayatımızı vakitsizliğin esir aldığı günlere kadar gelebilmesi mümkün olabilsinmiş diye düşünmüştüm..
Hayat bana bu konuda acımasız davranmış, çook sevdiğim, zar zor badirelerle edindiğim, oğlaklığından mı nedir kendim gibi sevdiğim arkadaşımı da çoook uzaklara savurmuştu (buna da ayrıca sitem ederim hep zaten).
Ne bileyim, hiç de öyle değilmiş.. İnsan otuzundan sonra arkadaş da edinirmiş, biraz zorlarsa dost da edinirmiş.
7 yorum:
sanslisiniz...
saciniz cok yakismis soylemek istedim.
hannover
biliyormusun gecenin bu saatinde benzer şeyler yazmak için fotoğrafları seçiyordum:) benden önce davrandın..
:))
içim duygulandı.. yatmayıp yazacağım uleynn.. oğlak diil miyim neyim ?P
Yav kiskandirmayin adami kardesim !
Saka bir yana, Allah muhabbetinizi artirsin. Siz bu hizla, yakinda dunur de olursunuz, demedi demeyin:))
Imza: Ikinizi de uzaktan ama yakin bir ilgi ve sevgiyle takip eden gizli bir tost:P
Yıllardır bunu düşündum ve hala düsünüyorum. Demek ki düşünecek bir şey yokmuş. Hayatın bu konuda acımadıgı sadece ben değilmişim. Zorluyorum ama ne kadar kazançlı olacagım bilmiyorum. Sırf bu yuzden baska ulkede başka insanlarla yaşamak istiyorum. Bir Çinli bana ne kadar dost olabilir bunu da gorecegiz..
Arkadaşlık ödülünü paylaşmak istedim sizinle. Bloguma uğrar mısın?
ben bu blog olayını çok sevdim..akşam yatmadan bir hayal bir pinik diyoruz sonra cumburlop yatak:)
grubun son fotolarında hepimizin bizim mutfakta yerde cocuklara yemek yediren fotosu da bana aynı şeyleri düşündürdü.sanki ilkokuldan beri görüşüyormuşuz gibiydi..işin en komik tarafı hepimiz biribirimizden o kadar farklıyız ki!!! ve bir o kadar aynı.
yazınızı okuyunca düşüncelerimi okuyormuşum gibi geldi.28 yaşındayım ve aynı şeyleri düşünüp duruyorum.çok yorucu ve üzücü bir durum.
Yorum Gönder