Buyrun, ben

Buyrun, ben

3 Ekim 2009

Çocuksuz oyun grubu buluşması

Resim altı notu: Dikkatle bakanlar yine de çocuğumu düşündüğümü ve VitaMalt içtiğimi görecektir hehe :)

Oyun grubumuz, bundan tam 23 ay önce, çocuklarımızın çocuksuz büyümemesi amacıyla, internet üzerinden tanıştığımız ve o ana kadar kimsenin kimseyi tanımadığı minik bir grupla, oldukça amatör olarak başladı. Çocuklarımız biraraya geldiklerinde 11 aylıktılar. Henüz ne yürüyebiliyor ne konuşabiliyor ne de oyun oynayabiliyorlardı. Sadece birarada duruyorlardı (ki yeterliydi bu).. Biraz büyüdükçe, bizim kurduğumuz oyunların içinde olmaya başladılar, zamanla arkadaş oldular, birbirlerini görmek istemeye hatta bazen sayıklamaya başladılar.

Bu arada geçen iki yılda biz mi ne olduk?
Önce çekirdek grup dedik grubumuza, ısrarla, yağmur çamur yaz kış demeden her hafta buluştuk
Orda ya da burda evde ya da parkta bahçede, gittik geldik görüştük.. Oynadık eğlendik..Yeri geldi, parti verdik, dansettik, piknik yaptık.
Birbirimizi tanıdıkça ve gördükçe, yenilendik, tazelendik.
Yaşadıklarımızı sadece bizim yaşamadığımızı gördük, tamir olduk.
Çocuk büyütmek gibi yeni bir göreve alışkın değilken hiçbirimiz, birbirimiz sayesinde acemiliğimizi attık..
Kitaplarımızı oyuncaklarımızı dertlerimizi sevinçlerimizi paylaştık
Önce çocuğumuzun arkadaşının annesiydik, zamanla kendimiz arkadaş olduk.
Şimdi onlar arkadaşımızın çocuğu oldular :)
Birbirimizin yeni işlerine sevindik, yolunda gitmeyen işlerine üzüldük
Yeri geldi –en iyi anlayan olduğumuz için- dertlerimizi birbirimizle paylaşıp ağladık, üzüldük
Yeri geldi gerildik çözüldük
Birbirimize evimizi bahçemizi açtık ailemizi açtık..
Annelerimiz arkadaş oldu, kocalarımız sohbet etti
Şu koca yalan dünyada, tam da otuz yaşından sonra arkadaş edinilmez artık derken, biz arkadaş olduk…
Sonunda rehabilitasyon programı dahilinde :) çocuksuz buluşmaya başladık, hayata birlikte geri döndük, birlikte yürüdük iki yıldır –neredeyse- unuttuğumuz İstiklal’de, Asmalımescit’te..
Bazımız kocasına, bazımız İngiliz mürebbiyesine bıraktık çocuklarımızı, aktık geceye
Bazımız da kocamızı beklerken üzüldük gidemediğimize
Ne iyi ettik kızlar.. Gene yapalım.

4 yorum:

Adsız dedi ki...

keşke ben de sizi-hepinizi tanıyabilseydim..
esra..tepişin annesi

hayal dedi ki...

Esracım, keşke İstanbul'a gelsen de tanışabilsek..
Bakarsın seneye biz Bitlis'te oluruz belli mi olur? Böylece çocuklara dr aramak zorunda kalmam, daha görmeden kızıma hediye gönderen Esra teyzeleri dr.ları olur :)

AycA dedi ki...

Ben daha ancak okuyabiliyorum gece o gece eve döner dönmez yazacağını bildiğim halde.. :=) daha ben yazma fırsatı bulamadım ama sen çok güzel yazmışsın. Ben de bunu link vereceğim:=) hazıra konmak ama napim..
ya ne yazayım bulamadım duygu seli oldum birden okuduğumda :=)
Ben hep 9-10 ay gibi buluştuk sanıyordum sen yazınca hesapladım 6 şubat ilk buluşma gününü haklıymışsın:=)
öptüm kocaman vita malt anne!!

hayal dedi ki...

Aycacım, yazdıklarımı beğenmen benzer şeyler hissediyoruz anlamına gelir ki buna çok sevindim
Ben de öptüm