Buyrun, ben

Buyrun, ben

9 Mart 2012

Damla hanımın ilkokulu

Benim, 23 sene sürecek eğitim hayatım şu okulda başladı:
Kahramanmaraş Muallim Hayrullah Efendi İlkokulu (yoksa ilkokul biri Adana'da mı okumuştum? 30 sene geçince unutmuş olabilir miyim?). Hiç özel okulda okumadım, okumam gerektiğini de düşünmedim. Annemle babam beni ilkokula yazdırırken sanırım başka tercihleri yoktu, eve en yakın okul buydu çünkü.
Bu okuldan o dönem yaşayacağımız şehrin en iyisi olan Anadolu Lisesi'ni kazandım, Antakya Osman Ötken Anadolu Lisesi.
O dönem Antakya'da özel okul yoktu bile. Bir "kollej" vardı, ama... Zenginlerin bile başarılı çocukları bizim okuldaydı. Şehrin tüm iyi öğrencileri toplanmıştı.. Devlet okulu, en iyiydi. Net hatırlıyorum..
Şimdi öyle değil gibime geliyor. Gene iyi devlet okulları vardır eminim, ama Adana'da (ben Adana Anadolu Lisesi'ni bitirdiğimde sadece 1 İng 1 Almanca olmak üzere 2 tanelerdi) bugün 17 tane Anadolu Lisesi var. Antep'te ne var ne yok bilmiyorum.. Aslında İstanbul'dayken devlet okuluna göndermeyi düşünüyordum, hatta çalışan annelerin çocukları için tam gün eğitim veren pilot okullar açılmıştı, oranın kurasına girerim diyordum.
Evvelki sene Damla hanım için anaokulu ararken, biisürü kriterim vardı, burada yazmıştım: http://hayalalani.blogspot.com/2009/03/anaokulu-secimi.html, günlerce dolaşmıştık annemle.
İlkokul ararkense tek bir kriterim vardı, özel ya da devlet olsun değil de:
Çocuğum mutlu olsun.. Bunun parantez içinde şunlar yazıyor: Yarış atı gibi koşmasın, tek bildiği (benim gibi) ders çalışmak olmasın, ders kadar sosyal faaliyetlere de vakit ayıran bir okul olsun, güzel sanatlarla, dansla müzikle oyunla öğrensin.. Evet çok iyi İngilizce de bilsin.. Evet matematik de öğrensin.. Ama bunları yurtdışı kamplarda, matematik laboratuvarında öğrensin. Yüzmesini, balesini, müziğini okulunda, arkadaşlarıyla eğlenerek yapsın. Hayatını ders çalışmaya adayacaksa evet adasın, ama hayatta başka şeyler de olduğunu farketsin.
Bu nedenle çok düşünmedim, başka hiçbir okulu gezmedim, Antep'te sosyal faaliyetleriyle ünlü bir okula verdik kızımızı. Bu sene anaokulu, inşallah seneye de ilkokul (tabii Antep'te olursak)..
Bir tek endişem var, tabii küçük yer, Antep çook çok zengin bir şehir, gerçek para burda :)) Bu nedenle sınıfında memur çocuğu olan bir tek benim kızım olursa, kendini kötü hisseder mi diye düşünmedim değil, ama ona paranın yeri ve önemini iyi verebilirsem bu endişeme gerek kalmayacağını biliyorum.
Kızım sabahları okuluna mutlu gitsin istiyorum. İnşallah en doğru kararı vermişizdir.

4 yorum:

Berna dedi ki...

Ne güzel yazmışsınız! "Kızım okulda mutlu olsun" cümlesinden hareketle ben de ilkokul arayışındayım bu aralar. Ne zor işmiş bu :( Özel okula vereceğim ama kaygılarım da var bir yandan. Çok yönlü bir çocuk benim kızım, hayatın sadece ders çalışmak olmadığını hissedeceği bir okulda okusun istiyorum ama benimki hayal gibi kalıyor günümüzde sanırım :(

Ne diyebilirim, mutlu olsunlar şu hayatta, daha önemli ne olabilir ki?

Sevgilerimle...

Adsız dedi ki...

ben de çocugumu yüzme havuzu olan bir anaokuluna verdim. 4 yaş grubuna. ama çocuk belki sene başından beri iki sefer girdi havuza. antepte herşey var gibi görünsede içi boş bence.

Adsız dedi ki...

ben de çocugumu yüzme havuzu olan bir anaokuluna verdim. 4 yaş grubuna. ama çocuk belki sene başından beri iki sefer girdi havuza. antepte herşey var gibi görünsede içi boş bence.

Adsız dedi ki...

Akşam Liseleri olaraktan sunumlarınızı çok beğendik. Başarılarınızın ve paylaşımlarınızın devamını dileriz.