Tam sakinlemişken daha da bozulur.
Stabillikten sıkılınca anstabil olur.
Gerçi ben stabilleşmeyeli çook uzun zaman oldu unuttum.
Neler oldu ki son birkaç ayda:
Tezimi (nihayet ve çok şükür) bitirdim, teslim ettim
Uzmanlık sınavına hazırlandım -ki bu madde tek başına beni yedi bitirdi-
Kadın Hastalıkları ve Doğum Uzmanı oldum
Kısa bir tatil yaptım
Kızım üç, oğluşum bir yaşını bitirdi, ikisine de çok içime sinen, belki hatırlamayacakları ama benim hiç unutamayacağım doğum günü partileri hazırladım
Güzel kızım kulağından ameliyat oldu
Oğluşum büyüdü erkek oldu, çok şükür kazasız belasız sünnet oldu
Yeşi pasaport aldım
Dedemi kaybettim
Daha da kişisel üzüntüler ve sevinçler de yaşadım aslında, bende gizli..
Bu arada, hergün, her aldığım nefeste şükrettim, tüm bu (bence oldukça stresli) dönemlerde kendimi kaybetmediğim ve tek başına olmadığım için. Allah kimseyi sağlıkla, ameliyatla, sınavla denemesin ama yalnız olmadığınızı da böyle hissediyorsunuz.
Bütün bu karışık şeyleri de iyi ki bu sene yaşadım diyorum şimdi.
Çünkü herşeyden, geniş ailemden, zor bulduğum çok sevdiğim arkadaşlarımdan, evimden, tüm hayatımdan - alışkanlıklarımdan, kuaförümden, dişçimden, kızımın okulundan, oğlumun ikinci annesi -bizim de en büyük yardımcımız- bakıcımızdan, kadın doğum doktorumdan, çocuk doktorumuzdan (hatta yedek doktorlarımızdan), bakkalımızdan, marketimizden, pazarımızdan, balıkçımızdan, gemilerden, vapurlardan, eminönü - üsküdar - kapalıçarşı - beşiktaş pazarı - bebek parkı gibi ayda bir ziyaret etmezsem yapamayacağım rotalarımdan, işimden - hastanemden, yıllar boyu kavuşmak için çabaladığım, sonunda onunla kah dargın kah barışık on yıl yaşadığım İstanbul'dan kopup gitmeme sadece günler kaldı.
19 Ağustos'ta gençlik aşkım İstanbul'u kimin için terkedeceğimi öğreneceğim. Ama içim temizdir benim, büyüdüğüm, okuduğum yere gidecekmişim gibi hissediyorum. Dua ediyorum. Olumlu düşünüyorum. Memleketimi çağırıyorum sürekli, bahçeli bir ev hayal ediyorum, gerçek toprak olan bahçesinde, çocuklarıma aynı burdaki evim gibi serbest alan veren, ailemle huzurla mecburi hizmetimizi geçireceğimiz bahçeli bir ev...
Espri anlayışımı bile yitirmek üzereyim. Kafam çok karışık. Nasıl geçer bu süre? Biliyorum bir ay sonra şu yaşadığım sıkıntıdan eser kalmayacak ama işte, şimdi anın içindeyim ve böyleyim. Bir yandan kendimi kitaplara vurdum, çocuk gelişimi mi, kişisel gelişim mi, ders kitabı mı, İstanbul kitabı mı, yeni evim için dekorasyon kitabı mı okusam onu düşünüyorum.
Bir yandan kalan son bir iki kilomu vermeye çalışıyorum.
Bir yandan yeni evimi - şehrimi - kendimi biraz olsun daha fazla sevmek için kendime cici bir dünya yaratıyorum - alışveriş yapıyorum.
Bir yandan büyük bir açlıkla -hatta oburlukla İstanbul'u gezmeye çalışıyorum, son kez kare kare fotoğraflarını çekiyorum Kanlıca'nın, Yerebatan sarnıcının, Topkapı Harem'inin, Eminönü - Üsküdar vapurunun...
Bir yandan kendimi -hala- alışamadığım şu taşınma fikrine alışması için kandırmaya çalışıyorum.
Sevgiliden ayrılmak gibi fikr-i sabit haline gelmeye başladı bu bende. Sadece birilerinin beni anlamasını ister oldum gene, deprese oluyorum gün geçtikçe, belirsizliğin altında eziiyorum, boğuluyorum. Yazdıkça daha kötü oluyorum. En iyisi kapatayım bu bahsi.
Beni anlayan var mı?
18 yorum:
Ben galiba anlıyorum.
Tamamen aynı şartlar olmasa da benzer şeyler yaşıyoruz. Ben de atama bekliyorum henüz puanım bile belli olmadan. Senin memleketini çağırdığın gibi ben de İstanbul'umu çağırıyorum. 2 yıldır ayrıyız yeter artık kavuşalım diye. Canımın istediği gibi döşeyebileceğim kendi evimin hayalini kuruyor ve bunun için tıpkı senin yaptığın gibi gördüğüm küçük güzel şeyleri alıp saklıyorum evimde kullanmak için.
İnşallah dileklerimiz gerçek olur.Ben inanıyorum, çok istersek, gönülden istersek olur...
merak ediyordum seni. konuşamadık da. doğru bilmişsin; 1 ay sonra tüm bunlardan eser kalmayacak. bir sürü yeniliklerle devam edecek hayatın. çok da iyi gelecek gör bak.
bol şans...
dilara
Tebdil-i mekanda ferahlik varmis ama degil mi??
Icini ferah tut. Hepinize iyi gelecek yeni bir sehir. Canininiz istedikce de atlar gelirsiniz ama degil mi??
Allah kolaylık versin,uzun zamandır blogunuzun takipçilerindenim benim de 3,5 yaşında bir kızım ve 1,5 yaşında bir oğlum var.Sizin yazdıklarınızdan doktorların dünyasını tanıma fırsatı buluyorum.Size sünnetle ilgili soracaktım bu yaşlarda anestezi veriliyor mu?aslında bu konuyla ilgili yazsanız pek çok kişi için faydalı olur diye düşünüyorum.
Bu aralar çok sıkıntılı günler yaşıyoruz,canım babam böbrek kanseri ve omuriliğe metastaz yapmış,yürüyemiyor.Bu süreçte malesef doktorluğu sadece para kazanmak sanan adı doktor olan kişilerle de karşılaştık bugün gerçek bir doktorla konuştuk ve bize bütün gerçeği anlattı,bu hastalıktan kurtuluşun olmadığını yaptıkları tedavilerle ömrünü bikaç ay daha uzatabileceklerini,bu gerçek çok ağır geldi bu durumu kabullenmeye çalışıyoruz.
Umarım sizin gibi gerçekten bu mesleği seven,iyi niyetli doktorların daha da artması
sevgilerle
Amlamamak mümkünmü zordur İstanbul'u terki diyar etmek,tatilimi bile dışarda geçirmek istemezken ayrılığı hiç düşünemiyorum...Allah (c.c)yardımcınız olsun...Yavrularınızla nereye gitseniz cennettir size üzmeyin tatlı canınızı...Allah'tan hakkınızda hayırlısını isteyin hep
sevgiler
evet , ayrilik cok zor bilirim... ama en azindan TR sinirlari icinde olacaksin . inan bana benim icin bu bile yeterdi ...
İstanbul'a gelmek zordur ama inan ki gitmek daha da zor..
ben anlıyorum.. hele ki büyük şehirden kçük bir şehre alışmak konusunda.
ancak ben bu durumu tamamen yenı evlı ve esımın cogunlukla denetım ıcın farklı sehırlerde olması ıle gecırdım.
tamamen yanlız ve kucucuk bır sehır..:S
esımın gelısı sua an sıklastı.. yıne cok arkadasım yok.. çalışmamadan ve sanırım aksam dınlenmeyı tercıhımden sebep ıs dısında gorustugum kımse yok..
ancak gecen gun kosarak gıttıgım aılemın yanından tek donecek olmam bıle ayaklarımı buraya surukledı..
ınananmadım kendıme..
cok sıkıntı cektım bılen bılır.
hala bazen gecelerı cektıgım sıkıntıları ben bılırım.
ancak burayı sevmek zorunda olmasam da alısmak duygusunu hıssetmeye basladım..
ve sunu dusunmek bana hep ıyı geldı.. en daraldıgım anlarda..
sevdıklerını ıstedıgınde anında olmasada gorme sansın varmı ? var.. artık ulasım daha kolay.
artı gecen gunun telafısı varmı.. omurden sılınıp gıden gunun..
tek bıle olsan sana en ıyı gelenı yap..ıyı hısset.. bunları dusundukce ferahladım..
dedıgım gıbı ınsanızx bazen bende bunalıyorum ancak zaman gercekten ılac oluyor.
hele kı ıkı tane mınıkle zaman sıze bu duyguyu cok daha erken sunacaktır..
pes etmek yok!
ha bu arada benım ımkanım olsa burada da kucucuk bır sehır olmasaına karsın supper vıllalar bahcelı evler var..:)
yanı sız kendı unyanızı olusturabılırsınız.. mımıklerle tatlı yuvanızı!
ben burayı sevmesemde alıstım dıyebılırım.. hele evımde soludugum nefes paha bıcılemez..
zaman.. her sey yoluna gırecektır..
her sey gonlunuzce ve tıkır tıkır yoluncda gıtsın ınsallah!
Aybalacım, seni benden başka anlayan olur mu bilmem, geçen sene aynısını yaşadık, panik ataklarla, geçti gitti, alışmaya çalışarak,
hayal ederek.İstanbul^da yaşamadım, buraların rutinliği çıldırtıcı olsa da imkanlarıı düşündükçe eksiler azalıyor.İsmini atama listesinde gördüm, senin için ne mi hissediyorum sen marmara'da kalacaksın, sadece bir his.Atama ile ilgili bir mail atacağım sana...
Öptüüüüüm
aybala ya istanbul da kalırsan mesela?
belkı decok sanslı olacaksın,cocukların bahçeden koparıp yıyecekler domatesi, benim gibi kreş derdine düşmeyeceksin belkı de görev süresi bitince dönmek istemeyeceksin şu istanbula..kızım sen hiç mi keyfini çıkarmıazsın yahu !!!sınav bitmişse bu da bitmiştir korkma! sen gidince ben kimi arayacağım peki soru sormaya sen onu düşün!
Ne zor bırakmak değil mi..Ben eskiyen eşyamı bile bırakamam..Şimdi tam kapı aralığındasın..Nereye gdersen git, İstanbul seni geri çağıracak biliyor musun..Ya da ben ruh halimi genelliyorum..
Senin için herşey güzel olacak, öyle hissediyorum :)
he ya ! ya istanbulda kalırsan mesela :) )olmaz mı ?
herşey güzel olacak ...:) doktor hanım oldun ya gerisi kolay artık ..
sanırım biraz anlıyorum biraz anlamıyorum ben. ama seni, çocuklarını ve tayinini düşününce içimden geçen hep güzel bir kasabada tek katlı şirin bir evde, "oh iyi ki burası olmus" dediğin bir yere gittigini hayal ediyorum. Hatta kocaaa İstanbulda 2kere buluşmayı becermemize ragmen sizi orada ziyaret ettiğimizi ve serin yeşillik altı, akşam 5 çayı yudumladığımızı gözümün önüne getiriyorum..
BİLMEM... cok güzel hislerim var. hayal ettigin gibi olacak bence... ve birilerinin hayatına dokunacaksın, belki de cok derinden.. unutulmayacaksın.. sevileceksin.. cocukların sevilecek.. korunacaksın... sevgiyi cok icinden hissedeceksin.. böyle hissediyorum...
yolun acık olsun,hersey de gönlünce...sakın yazmayı bırakmaa...ben bunu istiyorum en cok...
canım ben eminim ki nereye gidersen git, bu sadece geçici bir süreliğine olacak. seni kendinden koparan her türlü nedenle baş edebilecek gücü kazanmış olarak geri döneceksin istanbul'una :))
Arkadasim,
Insanin sevdiginden kopmasi, mekan degistirmesi zordur . Endiselenmen ,uzulmen kadar dogal birsey olamaz . Ama senin (sizin demiyorum artik :) pozitif enerjiyle dolu iyi kalbin,sana istedigini verecek. Dostlarin,sevenlerin ,okuyanlarin herkes pozitif enerjisi ile sana sevecegin bir yeri cekmeni kodlayacak . Ve sen de mutlaka
secenekler arasindan iyi olani cekeceksin . Inaniyorum orayi da seveceksin , orada da “yaparsin , basarirsin’ diyecegin ,gonlunu fethedecegin insanlar , ismini koyacagin bebekler olacak ve orayi daha cekilir hale getirecek . Yuzundeki tebessum orada da olacak . Buyukler “sayili gun cabuk gecer” demez mi zaten . Oyle ya da boyle gececek ve doneceksin Istanbul ‘a . Hem bakarsin , buralarda gorusmeyi basaramayip ,oralara geliriz , arada sana da bize de degisiklik olur :)
Sevgiler
Hasene
Ben seni çok iyi anlıyorum. Aynı dönemlerden geçtik. Zaman her yere ve her koşula çok çabuk alıştırıyor seni. Umarım en az hasarla atlatırsın bu dönemi. ( Hasar derken ruhsal hasardan bahsediyorum Çünkü bu belirsizlik ve önündeki kocaman soru işaretleri çok yoruyor insanı.) Herşey gönlünce olsun.
Püstüklü Mama,
Keşke elimde bişey olsaydı, mesela sınavla seçilseydik, inan herkesten çok çalışır, istediğim yere gitmek için elimden geleni yapardım. Ama burda o kadar çaresizim ki.. Seni de anlıyorum aslında, beklemekten başka da yapacak yok, hep iyiyi çağır sen de.
Dilaracım, teşekkür ederim, bu yollardan geçmiş biri olarak nasıl rahatlatıyorsun beni. Yıllarca görüşemesek de, en son nerede buluşacağımızı biliyoruz değil mi :)
Özlemcim, ela selin dedi ki...
Vardır değil mi ferahlık? Hava alanı olursa yakınlarımızda geliriz tabii, neden gelmeyelim?
Pastane'den,
Çok geçmiş olsun, hastalık konusunda çok iyi anlıyorum sizi, çok geçmiş olsun ve Allah dayanma gücü versin. Sünnet konusunda yazacağım inşallah, kafamı toparlar toparlamaz :)
Utku'nun annesi,
Hep istediğim dua ettiğim hakkımızda hayırlısı zaten :) Teşekkürler..
Firdevs,
İnan ki şu an Türkiye sınırı neresi, haritanın neresinde hangi şehir var, karıştırmış durumdayım :) Ama gerçekten de, hepimiz için hayırlısı…
Asortik, çok haklısın, gitgide içime işliyor, zor hakkaten
Sümeyye,
Ben zaten Anadolu’nun küçükten de küçük (ve daha önce hiç gitmediğim) bir kasabasında iki yıla yakın görev yaptım daha önce… Bu sefer herşey farklı ama, dayatma oldu bu, habersiz, sürpriz oldu ve artık bebeklerim var, onları küçük bir kasabada imkansızlıklarla büyütmek istemiyorum..
Çağlayan,
Vallahi de bu durum o durum işte, haklısın.. Mailini bekliyorum.
Şebnem, İstanbul’da kalma olasılığım yok canım. Bu sistem öyle bir sistem değil. Anadolu’daki ilçelerin dahil olduğu bir sistem. (Açıkçası şu an gerginlikten ve heyecandan pek keyfini çıkaracak bir durum göremiyorum, elimde değil). Ama cep telefonum yanımda olacak, sen bir şey sormak istediğinde ararsın gene… :)
Iraz,
Biliyorum, hem de o kadar iyi biliyorum ki… Umarım ve dilerim hislerinde yanılmıyorsundur :)
AycA,
Yok anacım olmaz :) Ayrıca zaten doktordum, sadece uzman oldum (bkz: Uzman oldum da kuş mu kondurdum)
Bgm,
Sizi şimdiden bahçemizde keyif yapmaya bekliyorum, anlaştık mı? Gülde Işık hanımla tontik Tuna beyi çimenlerde koşarken hayal ettim ben de bir an :)
Bilges,
Çoook sağol ne iyisin :) Moral verdin inan ki.. Yazarım inşallah, hayatım kontrolden çıkmadığı sürece..
Bernam,
Sağol arkadaşım, sen beni iyi tanırsın, yaparım değil mi :)
Haseneciğim,
Vallahi beklerim, keşke gelseniz, keşke güzel günlerle, güzel yüzlerle, anılarla renklendirebilsek gittiğimiz yeri de :)
Zühra,
Teşekkür ederim iyi dileklerin için :)
Yorum Gönder