Önceden bisürü şey vardı. Yalnız kalmaktan en çok korkardım mesela. Hem o anda, hem her zaman (bilseydim bir saatlik yalnızlığı satın almaya bile hazır olacağım bazı günler olacağını :) )
Şİmdi hastalıktan korkuyorum.
Yaşam bize neler getiriyor bilemiyoruz ki önceden.
Hastalık?
Semih Durmuşcan 1998'de bileklerim ağrıyor deyip de kan kanseri çıktığında 2 yaşında çocuk bunu nasıl söyleyebildi diye şaşırmıştım en çok.
Geçen yıllarda ne adı, ne yüzü gözümün önünden hiç gitmedi. Gül gibi çocuk gözümün önünde sararıp soldu, kemoterapiler, ilaçlar... Okul yıllığında bile resmi var Semihciğin, kimbilir ne yapıyordur, kocaman abi olmuştur belki, belki de olamamıştır :(
İşte bu yüzden minik kalbim birkaç kere, ısrarla, bileklerini gösterip "acıyor" deyince aklım çıktı.
Yüzleşmek sandığımdan da zor oldu. Doktora götürebilme cesaretini toplamam birkaç gün sürdü.
Çok şükür. Çok şükür. Çok şükür.
Birşey çıkmadı ama ben çıktım sonuçları beklerken.
Ey ahali. Ben artık kanserden çok korkuyorum. Anlayan var mı?
17 yorum:
Ona birşey olup geride kalmaktan, bana birşey olup O'nun kalmasından ve daha birsürü şeyden çok korkuyorum ama aklıma getirip çağırmak istemiyorum. Uzak dursun bütün hastalıklar ve kötülükler meleklerimizden. Lütfen...
Sevdiklerimi kaybetmekten korkuyorum ben de. Ve tek yapabileceğim güzel şeyler dilemek... Nasıl endişelenmişsindir kimbilir. Bence en çok sana geçmiş olsun:)
İşin içinde olan biri olarak tüm kötü olasılıkları biliyor olmak kötü. Benim eşimde Çapa'da dr. Ben 2004 yılında böyle bir korku yaşadım. Ve şunu biliyorum ki tek pişman olduğum konu bir çocuk yapmamış olmamdı. İnsan tabi çocuğuna hiçbirşey olmasın ister ama eğer birşey varsa ,yada birşeyden şüpheleniyorsam erken tanı hayat kurtarır. Hiç kimse ne kadar ertelerse ertelesin böyle bir hastalıkla yüzleşmek için hazır değildir.Hayat bana bu konuda üstüne gitmeyi öğretti korkudan ödüm patlasada.
Allah korkusunu bile yasatmasin diye dua edelim.
Semih Durmuscan ayni kisi ise ki konu itibariyle olma ihtimlai yuksek, kocaman bir abi olmus galiba:)
http://www.hurriyet.de/haberler/arsiv/140280/losemili-cocuklar-haftasi-bitti
Bende çok korkuyorum. Kağanın kan testlerini yaptırıp kansızlık teşhisi konduğunda ailede akdeniz anemisi varmı diye sordu doktor. Bildiğimiz kadarı ile yok. 2 gün uykularım kaçtı araştırma yapmaktan.
Allah çocuklarımızı korusun..
Hayal seni çok iyi anlıyorum. Ömer doğduğunda TTN şüphesi ile Marmara yenidoğan yoğun bakım'a yattı ve artık nasıl oldu bilinmez gerçekten anne karnında mı enfeksiyor geçirdi yoksa yenidoğan ünitesinden mi kaptı , konjenital pnömoni oldu( böyle yazılıyordu galiba , öyle unutmak istiyorum ki ad falan hatırımda kalmasın istiyorum) Günlerce solunum cihazına bağlı kaldı . Aynı binada çocuk hematoloji vardı. Şimdi Ömer'in ne zaman bir yeri morarsa gözüme uyku girmez. Geçmeyen ateşi , uzun süren enfeksiyorunu olsa aklım çıkar. Doktorlara da soramıyorum ki " sizce lösemi olabilir mi " diye..Deli bu kadın herhalde diycekler..Velhasıl kanserden ben de çok korkuyorum . Size de çok geçmiş olsun.. Nihal
yazıyı okurken burnumun direkleri sızladı. Allah hepimizin çocuğunu herkesin çocuğunu korusun. Hasta olanlarında şifasını versin inşallah.
Ya annevebebişi, nasıl şsşırdım nasıl tuhaf oldum nasıl sevindim.. sana nasıl teşekkür edeceğimi hiç
mi hiç bilemedim
korkuların bilyorsun yaşayacaklarını yaratır..korkma sakın..
hani aklıma gelen başıma geldi atasözü boşuna söylenmemiş ya..
canavar gibidir benim dana kuşum.. sende öyle annesi!!!
Merhabalar;Nihal hanımla aynı paralelde yaşadığımız olaylardan sonra doktorların sağlıkları hakkında nasıl paronaya yaşamadıklarını düşünür olmuştum hep.Ama arkadaşlarında dediği gibi korkularımızla çağırmamalıyız olumsuzlukları.Allah her kötülükten korusun meleklerimizi ve bizleri.
Nihal hanım,şaşırtıcı biçimde biz de Marmara yenidoğan'da enfeksiyon tanısıyla yatmıştık,hem de oradaki iki bebeğin de bizim gibi sarılık tedavisinin hemen ardından bu tanının konunması ile enfeksiyonun yenidoğan ünitesinden kaynaklandığı kuşkusuyla.Sizi okuyunca birden yaşadığım berbat günler aklıma geldi ve o hematoloji bölümündeki hasta bebekler gözümün önümden geçti tek tek:((İnş hepsi şu an şifalarına kavuşmuş vaziyettelerdir.
Bu arada biz 27 MArt 07 doğumluyuz,tarihlemiz aynı olabilme ihtimali var mı acaba:)
ESRA
Esra Merhaba;
Ömer 4/4/2005 doğumlu. Aynı şeyleri 2 yıl arayla yaşamışız demek ki... Sonrasında Eren Hnm'la devam ettik, sizin takibiniz nasıl gidiyor?
Aybala hnm,izninle:))
Nihal'cim yenidoğan ihmali söz konusu olduğu için aynı dönemler olabileceğini düşünmüştüm,ama ne yazık ki dönem dönem tekrarlanabilen bir durum sanırım bu,oranın koşullarını biliyorsun zaten,hasta bebeklerle yenidoğanlar aynı mekanda.Çok normal yaşananlar.Ama şükürler olsun ki şanslıydık biz,sadece 1 haftalık genta tedavisi ile kurtulmuştuk,sizin sorununuz daha büyükmüş,şimdi nasılsınız,takip devam ediyor sanırım?Allah kolaylık versin.
Aybala hnm,izninle:))
Nihal'cim yenidoğan ihmali söz konusu olduğu için aynı dönemler olabileceğini düşünmüştüm,ama ne yazık ki dönem dönem tekrarlanabilen bir durum sanırım bu,oranın koşullarını biliyorsun zaten,hasta bebeklerle yenidoğanlar aynı mekanda.Çok normal yaşananlar.Ama şükürler olsun ki şanslıydık biz,sadece 1 haftalık genta tedavisi ile kurtulmuştuk,sizin sorununuz daha büyükmüş,şimdi nasılsınız,takip devam ediyor sanırım?Allah kolaylık versin.
Biz de toplam 15 gün kaldık ama şimdi canavar gibiyiz maşallah.. Hiç bir sorunumuz yok çok şükür. Yalnız ne büyük bir hayat dersiydi o, açıkçası o günden beri ben daha mutlu ve optimist biriyim. Hep güzel şeyler düşünüyoruz , korkmamayı öğrenmek istiyoruz ve güzel şeyler çağırıyoruz.(bunun için gerekirse extra çaba sarfediyoruz-kaybettiğimiz bir şey var mı ? hayır- Ama hala hastanenin yanında geçerken gözlerimizi kapatıyoruz:) Tüm bebekler çok sağlıklı olsun ve doğsun..Hayal senin dahil:)Valla sen başlattın ben kötü bir şey yazmak istemezdim:)
ben 30 yaşında meme ca teşhisi aldım. şu anda 33 yaşındayım, iyiyim ve çok şükür normal hayatıma devam ediyorum.
kayınpederim 3 ay önce akciğer ca teşhisi aldı.
bu 3 ay içerisinde eridi gitti ve şimdi artık yapacak birşey yok diyen doktorları da dinleyerek evinde kaçınılmaz sonun gelişini bekliyor.
çok korkuyorum...
öyle böyle dğil çok...
kanserden korkmamak ne mümkün!
ben 30 yaşında meme ca teşhisi aldım. şu anda 33 yaşındayım, iyiyim ve çok şükür normal hayatıma devam ediyorum.
kayınpederim 3 ay önce akciğer ca teşhisi aldı.
bu 3 ay içerisinde eridi gitti ve şimdi artık yapacak birşey yok diyen doktorları da dinleyerek evinde kaçınılmaz sonun gelişini bekliyor.
çok korkuyorum...
öyle böyle dğil çok...
kanserden korkmamak ne mümkün!
Nihal'cim siz de en az zararla atlatmışsınız ne güzel,evet o günden sonra bizde de çok değişiklik oldu,önce sağlık kelimesi artık hiç de klişe bir laf olarak çıkmıyor ağzımızdan,ayrıca o hastaneye giremiyoruz biz de henüz,Allah gitmek zorunda bırakmasın inş hiçbirimizi...
Tolunay rumuzlu arkadaş,senin ve yakının için de şifa diledim Allah'tan.Umarım tehlikeyi tamamen atlatarak iç huzuru ile geçer yaşantınız.
Yorum Gönder