Minik kalbim hayatımın tüm sayfalarını dolduran bir roman oldu.. Daha doğmadan, ondan başka birşey düşünemez, yapamaz oldum. Hayat bu muymuş?
Hamileliğin getirdiği duygudurum dalgalanmaları yakamı bırakmıyor yine de.. Bugün çok mutluyum, yarın çok mutsuz. Nedenli nedensiz öfkeleniyorum, üzülüyorum.. Yine de içimde biri olduğunu düşününce herşey boyut değiştiriyor.
Bu nasıl bir mucizedir, içimde onu üretiyorum, büyütüyorum.. Sağsalim doğup kucağıma aldığımda "bu benim içimde büyüdü" diyeceğim, minik bir kız.
Minik kalbim benim... Pıt pıt pıt atan minik bir kalptin, kocaman bir kız oluyorsun. İnşallah herşey yolunda gider.
Bu arada, bu post da benim ruh halim gibi oldu. Bari bir de soru: "Gebe mi hamile mi?" Ben gebe diyorum alışkanlıktan ama kardeşim ve dahi birçok kişi hamile de diyor. Ama gebe işte, ne yapayım.. :)
Buyrun, ben
3 yorum:
:))
hamile diyorum bende hep :)
Allah sağlıkla hayırlısıyla kucağına almayı nasip etsin :)
nes
Gebe sanki daha tıbbi bir terim gibi..
Yorum Gönder