Buyrun, ben

Buyrun, ben

13 Temmuz 2006

Olan bana oldu ama ona da kapak oldu

Anestezi uzmanı damar yolu açmaya geldiğinde dedim ki, sağ kolumdaki damar tıkalı sanırım, geçen hafta oradan damar yolu açıldı, elime bir pıhtı geliyor.. Beni azarladı ve tıkalı dediğim damara taktı intraketi.

Sonra ameliyathanede veriyor ilacı, bende tık yok. Ama nasıl nasıl canım yandı, ağlamaya başladım. E o kadar anestezik madde damar dışına giderse yakar tabii. Kadın zaten sinirli bir tip, ben ağladıkça iyice sinirlenip basıyor ilacı, bende hala tık yok. Canın mı yanıyor hala diyor, hayır sinirim bozuldu diyorum. Orta büyüklükte bir danayı bayıltacak kadar ilaç yapıyor, soruyor baş dönmesi, uyuşma hissi oldu mu diye, ben hayır dedikçe sinirleniyor, ben de daha çok ağlamaya başıyorum.

Sonra ameliyathanede herkes beklerken, gergin bir ortamda yeniden damar yolu açmak zorunda kalıyor. E ben demiştim ona en başta.

Sonuçta çok çok canım sıkıldı, ağlayarak uyudum (hiç hoş bir duygu değil), canım da yandı çok ama oh olsun ona da kapak oldu.

Şimdi ben bunu nerelere şikayet etsem, yüzü gözümün önünden gitmiyor, neticede özel hastane orası (hem de oldukça fiyatlı bir yer), ben paramla sağlık hizmeti satın almışım, nasıl canımı yakar, o da değil de asabımı bozmaya hakkı var mı?

Hadi ben bunu şikayet ettim diyelim, o mendeburluğu asık suratı düzelecek mi?

13 yorum:

yalnızlar kraliçesi dedi ki...

sevgili hayal, birkaç zamandır yazılarını okuyorum hatta italya gezi yazına yorum da yazmıştım. ama beni ençok ilgilendiren, kanayan yaramdı. bir çok kez gebe kalmama rağmen yaşayan çocuğum yok. yazılarını okudukça o günlere döndüm, ah o beklemeler en korkuncu da sonucun olumsuz olması veya her ay acaba kendiliğinden gebe kalırmıyım umudu.beklersinnn, sonra günü gelir regl olursun bütün umutların söner. seni o kadar iyi anlıyorum ki allah yardımcın olsun ve allan sana nur topu gibi biri oğlan biri kız ikiz sağlıklı bebek versin.altıncı hislerime güvenirim, BAŞARACAKSIN

artık bebek sahibi olma ümidim bitti çünkü menopozdayım. umut dolu bekleyişlerim de bitti. şimdi daha rahatım ama zaman zaman çok sevdiğim kocamla bunu neden başaramadık diye üzülüyorum. tüp bebek uygulaması yapılmadı bana doktorlar normal yollarla gebe kalabileceğimi söylüyorlardı, ama olmadı, yüzde bilmem kaçlık guruba giren nedeni belli olmayan bir durumdu bizimki. filmler, testler. laparaskopi defalarca, çekilen acılar, biten umutlar. sabah sabah canını sıkmak istemezdim ama ilk kez birine bu kadar açık yazma isteğim doğdu.
şimdi yeğenlerimle avunuyorum, eşim de öyle. ama inan bana hayatın sonu değil. kaderi zorlamanın anlamı olmadığını düşünüyorum.
AMA SEN BAŞARACAKSIN
sevgiyle kal canım benim...

sammy dedi ki...

Hayal;
özellikle sağlık sektöründe çalışan insanların bu konuya çok özen göstermeleri gerekiyor ama ne yazıkki ülkemizde durum tam tersi. Sürekli suratları asık. Hasta ile iletişimleri bozuk. Oysa Onlara okurken insan psikolojisi eğitimi verdiklerini düşünüyorum. Ama bunu uygulayan kişi sayısı çok az. Hatta bir hastanede ameliyattan yeni çıkmış bir hastayı karga tulumba yatağına bıraktıklarını gördüm. Bu konuda özel veya kamu ayrımı da yok. Doktor arkadaşımızla da konuşuyoruz bu konuları. Onları ve bu tür davranışları yapmayan doktorlarımızı ve sağlık personelimizi bu konunun dışında tutuyorum tabi:) Bir yerlerde birşeyler eksik işliyor ama nerde?

Adsız dedi ki...

günaydın hayalcim

lütfen canını sıkma,üzülme bu sefer olacak gibi bi his benim içimde de var,sonra sıra bendeeee,iyi bir gün dilerim sana gülümsee


berfin

Adsız dedi ki...

Merhaba,
Eski yazılarınıza baktım da tüp bebek tedavisinden bahsetmişsiniz. Ama sizin anlattığınız uzun protokol, yani 45 gün süren tedavi. Ben ilk iki tedavimi uzun protokolle oldum. 2 yıl önce 3. tedaviyi kısa protokol (15 gün) ile yaptık. Siz 45 günlük protokolü özellikle mi tercih ettiniz.

tipitip dedi ki...

Okurken bana fenalık geldi. Nasıl dayandın? Birşeyler yapmak lazım, bu insanların biryerlere şikayet edilmesi gerekiyor. Hepimiz sustukça bunlar iyice saçmalıyorlar. Bence hastane yönetimine şikayet etmelisin.

cenebaz dedi ki...

Madem özel bir hastane daha güleryüzlü olamaları ve çalışan doktorların da daha işinin uzmanı olmaları gerekir. Bence yönetime hem doktoru hem de hastaneyi eleştiren bir yazı yazabilirsin. Üstelik senin en önemli gününde bunu yapıyorlar. İnşallah bu kez istediğin gibi olur ve bebeciklerine kavuşursun. Bol şans

hayal dedi ki...

Merhaba Kraliçe :) Hosgeldin
Seni cok iyi anliyorum, en az senin beni anladigin kadar.. Ikiz duan icin de tesekkur ederim.. Dilerim olur.. Sizin icin de ne diyecegimi bilemiyorum. Ne sanslisin ki esin boyle birisi.. Bir de tersi olsaydi! Bu arada nedeni bilinmeyen infertilite tedavisi en zor tur ne yazik ki.. Peki size neden tup bebek yapilmadi?. Evlat edinmeyi dusunmediniz mi? Biz zaman zaman konussak da dusunmuyoruz pek sanirim. Ne bileyim oylesine sordum iste.
Sammy, ne yazik ki psikoloji dersi almiyoruz. Evet gercek bu.. Sasirtici degil mi?
Berfin, dur bakalim belki seninki onden gelir
Anonim, evet ozellikle uzun protokol tercih ediliyor bende cunku 2 kez hiperstimulasyon sendromu olup hastanede yattim. Su anda en dusuk doz ilacla uzun uzun protokol uygulandi (45’ten de uzun surdu bu kez).. Bakalim sonuc ne olacak.. Sizinki ne oldu?
Potansiyel, Tipitip, Cenebaz, sakin durmayip ya da sikayet edip de ne olacak ki, degisecek mi sanki? Ben hemsireye sordum hep boyleymis. Kendine gore mutsuzluklari var demek ki..

yalnızlar kraliçesi dedi ki...

sevgili hayal, bu işin üzerine yoğunlaştığım dönemlerde yani on yılı aşkın süre önce ülkede yeni yeni uygulanıyordu, sanırım sadece ege üni. vardı böyle bir uygulama. oraya başvurdum yüzde 15 lik şans vardı ama bana yeniden laparaskopi uyguladılar gebe kalmayı engelleyecek bir durum olmadığını söylediler. şu anda adını hatırlamıyorum türkiye de ilk defa bu uygulamayı yapan prof. sonuçları inceledi tedavi öngördüler, yumurtaları geliştirici ama olmadı. sonra yapay döllenme uygulayacaklardı ama ben o kadar bunalmıştım ki uygulatmadım oluruna bıraktım. sonraki yıllarda da eşim istemedi ondaki mantık da işte ben bilmem kaç yaşına geldiğimde çocuk şu yaşta olacak ona hitap edebilecekmiyim diye düşünüyordu velhasıl benim uygulama yapma isteğimi de o kırdı, kısaca umut yok oldu gitti. dileğimi tekrarlıyorum senin ve bebek isteyenlerin yanında tüm dualarım. bu zorlu yollarda başarılar diliyorum en önemlisi de sonucun başarılı olması.

pek çok davranışın genlerle geldiğine inanıyorum o nedenle de başkasının çocuğunu alıp büyütmek istemedim. bir de öğle kuşağı proğramlarında görüyorum televizyonlarda, ne kadar iyi yetiştirirsen yetiştir. büyüt, bütün olanakları ser ayağına çocuğunun, gene de haberi olduğunda mutsuz oluyor kendi ailesini arıyor. hakkımda ve herkesin hakkında hayırlısı olsun. sevgiyle kal...

Adsız dedi ki...

Hayal,
Bizim üç denememizde mikroenjeksiyon yöntemi ile yapıldı. Aslında problem eşimde ama bende de hiç birinde 7'den fazla yumurta elde edemedik. Son denemede 2. günde 6,4 ve 3 hücreli 3 kaliteli embriyomuz olmasına rağmen yine sonuç alamadık. Bunların öncesinde de 3 IUI yapmıştık. 2 yıldır yeni bir deneme yapmadık. 2002 Mayıs'ından 2004 Temmuz'una kadar 3 IUI ve 3 mikrodan sonra daha ne yapabiliriz bilmiyorum.

Adsız dedi ki...

"de" ayrı olacaktı :)

hayal dedi ki...

Kraliçe, evet evlat edinme konusunda eşim de (aslinda artik ben de) boyle dusunuyoruz
Anonim, (ismin neydi, meraktan sirf :), benim sevdigim bir ablamin bir lafi vardi, infertilite tedavisinde kararlilik esastir diye, asla pes etmedi, 7. denemede ikiz gebe kaldi, hala pes etmis degil oglanlar 32. haftada erkenden dunyaya gelmek icin acele etseler de o sabir ve inatla direniyor tum tedavileri uyguluyor. bana da hala "sabir et olacak" diyor. Benim daha simdiden 3. denemem, siz de denemelisiniz derim. Sonucta bahsettigim kisi 40 yasinda basardi bu isi, sabrin sonu selamet (benim iui sayisi ise 4'tü bu arada)

Adsız dedi ki...

Hayal,
Gerçek ismim sır değil ama ben de blog dünyasından biriyim ve bebek konusunu yakınlarım dışında çok fazla kimse bilmediği için şimdilik ismimini söylemeyeyim diyorum.

Ben çocuk konusunda ne kadar ısrarcı olmak gerektiği konusunda kararsızım. 4.'yü de denersem ve olmazsa ne olacak? Menopoza kadar devam mı etmeli? 6 da mı durmalı? Zaten 5 yıldır hayatım bu konu yüzünden askıda. Ya çocuk olursa diye iş değiştirmemek, tedavi için nasıl izin alacağım diye düşünmekten bir hal oldum.

Son denemenin üzerinden 2 yıl geçti. Her bir deneme duygusal olarak o kadar yorucu ki? Tam alıştım bu konuyu düşünmemeye. Her şeye yeniden başlamak çok zor.

Bazen, bizim de olmayıversin diyorum. Çocuk olmadan mutlu olunmaz mı?

Kayhanoviç dedi ki...

Allah gönlüne göre versin.