Bu bloga başlama amacım bebek sahibi olma yolunda yaşadıklarımı paylaşmaktı. Kimseye anlatamıyordum ya belki burada anlatıp rahatlardım. Artık herkes biliyor ama burada anlatmaya cesaret edemiyordum bir türlü. İşte söylüyorum: (Nasıl olsa kimse okumuyor) (Gerçi Midas'ın kulakları eşek kulakları ama..) Benim çocuğum olmadı. Üstelik tüp bebek de tutmadı.
Tutmadı işte. Tutmadı.
Üf ya. Ağlamaktan da yoruldum. E şimdi ne yapacağım?
Buyrun, ben
3 yorum:
üzülme umudunu yitirme pozitif düşün
geriye dönüp okuyor musun bunları?
bu satırları yazarken -çok uzakta değil, aynı adreste, birkaç tık ötede- iki çocuktan başını alamayan, onların beslenmesi, uykusu, vs. ile kafayı bozmuş bir kadın haline bürüneceğini fısıldasaydı kulağına birileri..
ne düşünürdün acaba???
çok güzel...
maaşallah...
:)
Bu hezeyanlar bende de var. İnşallah benim de sonum sana benzer.
Yorum Gönder