Hayatı paylaşırken derken ne demek istemiş acaba diye düşünürdüm Pınar'ı..... Sonra geçen gün, ben arabada gider ve ona telefonda ağlanırken, bi de bloğumun varlığına sevinirken, bloğum sayesinde kazandığım insanların, biriktirdiğim güzel anıların, tanıdıkça sevdiğim arkadaşlarımın varlığına sevinçlerimi sunarken dedi ki...
"İşte öyle böyle hayatı paylaşıyoruz...."
Anladım ben o zaman onu..
Şu koskoca şehirde, milyonlarca kişi yaşıyor.. Türkiye'de yaşayan her yedi kişiden biri İstanbul'daymış.. Nerdeler peki? Neden benim yanımda çevremde hayatımda değiller? Neden ben sıklıkla yapayalnız hissediyorum kendimi?
Neden dayanacak dağlarım, sırtımı dayayacak koca ağaçlarım yok? Neden bu tek başınalık duygusu gitmiyor? Bu kadar sevilmeyecek biri miyim ben? Bunları düşüne düşüne kendime sevgim de azalıyor zamanla...
Eminim bunları hisseden tek ben de değilimdir. Olamam değil mi?
İşte bu düşünceler içinde boğula boğula atlatmaya çalışırken kafamdaki tilkileri, dedi ki Pınar, "işte böyle böyle hayatı paylaşıyoruz.."
Anladım o zaman.
Doğru..
Ben buraya yazıyorum acımı, arıyor hatırımı soruyorlar..
Buraya yazıyorum bebeğimin dişini, arıyor tebrik ediyorlar..
Buraya yazıyorum tezimin başına gelenleri, arıyor geçmiş olsun diyorlar, kızıyorlar hatta, hep kötüleri yazıyorsun diye (toparladım tezi, kanlar kitler herşey tamam bi yazılması kaldı, yeri gelmişken söyleyeyim)....
Burada paylaşıyoruz biz hayatı...
Biliyorum, uğruyorlar bakıyorlar.. Benim düşündüklerim kadar beni de düşünenler var.. Kimisi tanıdığım kimisi tanımadığım... Bakıyorlar, okuyorlar, not bırakmasalar da kapıyı çalıyorlar içerde miyim diye..
Biliyorum yalnız değilim.. Arkadaşlarım var.
Blog dostlarım var..
İyi ki varlar.
Hem de hepsini özledim, herkes üstüne alınabilir, en kısa zamanda buluşsak ne iyi etsek...
14 yorum:
:)) Elbette :)) Fiziksel olarak uzaklar da olsak da, ruhen yakiniz birbirimize :))
ben di mi?
Peki ben neden aklımdan geçenleri birden bire senin blogunda, senin cümlelerinle okuyorum??
selam ,
Ben o kapıyı sürekli tıklatıp içerde olup olmadığına bakanlardanım , bunu düzenli bir şekilde yapıyorum hem de :))
kendine haksızlık etme sen uzman dr olmaya çabala , yanında 2 çocuk yapıver , o tempoda bir de blog tut .. daha ne olsun ki gerisi de vardır bizim bilmediğimiz eminim... bahsettiğin tuhaf his beni de buluyo arada kendimi başarısız hissediyorum elimden güçlerim alınmış gibi geliyor.. yani sanırsam galibaaaa bu kadın milleti anne olunca bi halleyyy oluyooo :)))
haa bu arada blogger değilim amma buluşursanız çiçekçiden katılmayı çoook isterim :))
SEVGİLER :)
Sen de iyi ki varsın.
Ve eminim ki herkes kadar kalabalık ve herkes kadar yalnızsın.
Çoook eski zamanlarda birgün ben bir arkadaşımın yanında ağlarken, "Şu ağladığın şeye milyonlarca insan ağlıyor hergün. Tek sen değilsin bunu yaşayan. Senin ki de geçecek." demişti. Yaşadıkça daha çok anlıyorum ne demek istediğini...
Merhaba. Hayal alanını hergün izliyorum. Nil'in dediklerine katılıyorum. Bu tempoda bu duyguları yaşaman ne kadar normal. Hele de İstanbul'da. Sizi çok hem de çok kutluyorum." Çocukta yaparım, anne de olurum, kariyerde yaparım" deyip bu uğurda verdiğiniz mücadeleden dolayı...
Dostçakalın....
sevgili hayal
inan o duygularında tek başına değilsin.bende sıkça düşerim o uçuruma.bu kadar kalabalıktan bu kadar yoğum yalnızlık duygusu..zor:( ama bende senin gibi bloga tutunanlardanım.her yeni birini eklediğimde listeme çoğalıyorum. ve sende her gün kapısını çaldıklarım arasındasın.iyiki burdayız:)
Harikasınız :)
Ne güzel bir şeymiş şu blog işi...
Hayal'cim aslında sen demişsin zaten tek başına olmadığımı biliyorum diye ama inan seninle sevinen,sevinle üzülen,dualarını gönderenlerden biri benim,sahiden keşşke görüşsek görüşebilsek
Cok severek okuyorum yazdiklarinizi . O kadar samimi yaziyorsunuz ki sizi de blogunuzu da sevmemek mumkun degil . Zaman zaman , ama encok zamanin yoklugunda , yorgunlugunda , kosturmacasinda gelip kapiyi calar yalnizlik hissi . Ama bahara uc kalmisken ucaar gider . Bu kadar dost , bu kadar seveniniz, geleniniz varken, bahar da kapiyi calarken uzun surmez bu his .
Sevgiyle kalin , zamani keyifle gecirin .
Sevgiler
Hasene
Bende hergün size uğrayanlardanım arasırada not bırakanlardanım yanlızlık hissi başarısızlık hissi(ama ben bunu gercekten yasıyorum nekadar istesemde birtürlü bıraktığım işime dönemedim)bide gercekten bu ara çok mutsuzum yani cümlelerinizi okuyunca ben yazmısım ama az yazmısım gibi geldi ben sizin ve sizin gibi hem evinde hem işinde savasarak uğrasarak bide bunu bizlerle paylasıp bize örnek olan yazılarınızı okuyarak sizlere gercekten gıpta ediyorum içim açılıyor yazılarınızı okurken bence bu kadar kötü hissetmeyin kendinizi.İyki bu blog var ve iyki yazıyorsunuz bende yanlızlığımı sizlerle gideriyorum.
yoooo... sen tek değilsin... benimde deli gibi konusma istediği, dertleşme ihtiyacı isteyipte, 1 kişi daha bulamadığım cook oluyor. bu gibi durumlarda da heeep ama heeep coook ama coook yalnız hissediyorum kendimi... :(( bu da o anda mutsuzluguma mutsuzluk katıyor...
Esra, oyleyiz degil mi? Belki bir gun fiziksel olarak da yakın oluruz :)
Özgür, elbette... :)
Bulunur Hint Kumaşı, :) Davetiye yollar mısın bana?
nil, teşekkür ederim :) Tabii bir fırsat yakalayıp da buluşabilirsek bekleriz..
Pınarcım, evet doğru söylemiş.. Geçiyor herşey di mi
Zühra, teşekkür ederim.. İyi cümleler iyi geliyor :)
Berfin, iyi ki burdasın, hep beklerim..
Püstüklü mama, seni de :)
Seren, hakkaten buluşalım aslında... hep ismen degil bir de cismen gorusmek iyi olur bence de..
Hasene, teşekkür ederim, hep beklerim..
Elif, sağol, paylaştıkça hayatı, artıyoruz aslında degil mi..
Begüm, iyi ki tanışmışız sizinle, umarım da devamı gelir :)
Evet burası doğru kullanılırsa inanılmaz bir paylaşım noktası sanki..Çünkü biliyorum ki ben bir şeye üzülsem, senin gözünden yaş gelecek belki.. biliyorum bunu..
Yorum Gönder