ne kime anlatacağımı biliyorum, ne de neler anlatacağımı...
Hamileliğin verdiği kafar karışıklığı, duygu çorbası, hep anlaşılamadığını düşünmesi, insanın bedeninin kontrolünden çıkması.... Nefes almak istediğinde alamaması, yemek istediğinde yiyememesi.
Minicik zorlukların üstesinden gelememesi ve bunu farketmesi. Normal zamanda olsa başedebilirdim, biliyorum, nasıl yapacağımı da biliyorum ama gücüm yok demesi ve yine kimsenin anlamadığını düşünmesi. İçimde biri var ve artık dışımı da yönetiyor.
Belirsizlikleri sevmeyen benim hayatımı belirsizliklerle doldurdu, şaşkınlık içindeyim, kendimi soktuğum bu hale.. Şimdi ihtisası bitirmek üzere, bambaşka bir yolda yürüyor olacaktım. Artık iki bebekle herşey imkansız gibi geliyor. Hem de herşey. Hayal bile kuramıyorum, kendimi kızgın güneşin altında serin suların kıyısında hayal edemiyorum mesela.
Ama şu yukarıdaki resme bakınca (ya da resimdeki meleğin kendisine) hepsi geçiyor.
Not: Kocam çok güzel resim çekiyor bunu da farkettim ayrıca.
4 yorum:
Aybala herşeyin üstesinden geleceğine eminim... sen yeter ki meleğine ve bebeğine iyi bak, moralini yüksek tut... 1 sene sonra bunları okurken gülümseyeceğinden eminim. sevgiler...
isteyen herseyi yapar. sende 2.cocuk icin cesaret ve enerji olduguna gore, geriye kalan hersey vız gelir tırıs gider sana...
sen simdi icten ice inanmak istemzsin bu yazılanlara (cunku ben de aynı zamanlarda aynı sekilde hissederim) ama walla oluyor hersey.
Mesela, c.tesi eve tasınacağız ama mutfak kapımız olmayacak mesela.. ne onemi var, bir sue sonra o da olur.. değil mi ama? :))
hic birseye takılma, baharın keyfine bak.. :))
Son dakika sancilari bunlar. Hemen de gecmeyecek. ben daha yeni atlatiyorum ama kafam yavas yavas aydinlaniyor.
Oglusun kismetiyle gelecek, üzülme. Hersey giriyor yoluna. Agirdan al biraz. Az kaldi.
Hayırlı olsun :)
Yorum Gönder