Sana minik minik giysiler alıyorum, elbiseler, ayakkabılar.. Bu kadar alma, birçoğunu giyemez diyor herkes. Ama ben duramıyorum. Herşeyin en iyisini, en fazlasını istiyorum sana. Hiçbirşeyleri yakıştıramıyorum (o oda takımı güzel değil, bu hastane ya kötüyse doğum için..). Baban gibi herşeyi akışına bırakmayı seven bir adamı bile delirtmek üzereyim, haberin olsun.
Annelik patolojik bir duygudur diyen bendim, beni bile şaşırttın bu kadar olabilir mi diye :)
Gel yavrum.. Gel de sağ salim, kavuşalım biz de yıllardır beklediğimiz minik kalbimize, kelebeğimize.
